0 ਕਓਂ ' ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਮੰਦਿ/ ੧)

ਸ਼ੀ ਸਤਿਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਜੀ ਮਹਾਰਾਜ ਦਾ ਗੰਚਿਤ

੦02੫1 €161ਘਪੂ ।0੦॥੧੦॥1€1610॥0&3।0੦11.੮੦॥0

99 $8/807॥ 48876 $00ਲੂ# 9 2-7007070

5॥ 5੧900 380/% 500੧ 3 ੬16੩) ।85 9੬੬ ਧ€੩੧੬੦ 9001 9੬ 300੦੪! 376 9੬507 00€59195 0 50 5੧00੦ 003) 50101 1. ੯੦੫ ੮ਰ। €3$/ 3੦੮੬55 1 6੪੬3/0। 0 ੧੩੩੦॥੦, 1੩800 ਗਾਹ ੧੯5੬ਗ੦॥ 7:8੧੬18(5 01 51 56000 230[%5000। 1 ੬0੩੪ 0000, ਅ/॥੦। 1 ੧੦% ੧8੪੬ ਗਊ ।0੬੬। 3੪31301੬ ੧੦ 3 17061 0 ੩੨੧੦੩ ਗਾਹ 75੬॥੦੧੦੩.

7੬ ੧੬੪ 5੧ 5390੦ 389% 50੧ 3 ੬0੩) 31605 5੦੦1 ੦0੦੬) 9065, 7੬5੬ਗਹ੪,5 ੧ ਕਗ॥੦ 5606 3੧੧੧੩ 11 6੧੬ %0। ੩੯ ਗ॥ 60੬ ੧੦ 50409 ਡਾਹ (੬71 1ਿ੦7॥ 0੬ 60 ਗਗ। 66ਟ000/5.

/5 ੧੪੬ 35 0067॥॥9 3੦੬55 ੧ 00 1॥5੧੦੧31 1੩੦੬5 0# 010 ।੬1੧੨9੬, 69/058001 ੪5075 0 ।0੪੨੬ਜ। ॥੦੧੬੦੧੦। ਗਾ ੦00੬੦੪6੦॥ 07 6੧੬5੬ 73916 0€6545. 1115 $੩ ੩ 90000 70੧੬5007੬ 1੧ 60੬ 0੬੪੬6(00੪% ੦( 0੬ 5੧ 56000 259੯ 500੧ 1 ੬1/63%, 00 # 15 105੯ ੩ ਜਿ<੯ 5੧੬0 91 ਕ 609 7930.

1੧06੬ (0 ੦0੧੧੧0੬ ੮075ਵ00, 919/65009 ਗਾ 70013009 60 107॥੬੦05 ।ਓਗ00€ 0100, ੧0੬ 3 ੩89 ਗਿ $੦0/ 50000 ਕਹ 11੪੦੬7੬.

੧੬੩੩੬ 100 6001 05 ॥੧ 915 ।੬ਗ੩੧੩9੬ ਸਗ£ਹਿਗ&06 ੦ ੬ /6/ਗ). "੦੫ €ਗ॥ ਭਗ€ 900 000੧5, ਗ&ਉਕ2॥੬5, ॥8710੦੧5, ॥1੧੦6੦5, ਗ੫%੦, ੧6੬੦5 ੬੮. 71੧5 ੧01 ਵ0੬ 0੬੪ ਗਏ [5੬੪੬੦ ਜਿ 9੪36005 ੧੦ ੦61੬. ੬3੦ ੧੬7॥ ੧0 0੬ 016 ੩੦੦੧੦%੬6900.

0।90630] ੦0 500੬5 5 3 370000005 0066718100. ੬੪੬੧ 7306, ੬੪੬) 601੬੮ 710੨ 0੬ ।6ਉਗ੬3 ॥6%6੫੩/ਊ ਗੇ ਅੰ ਭਾਵਕ: ੮੩੬. 71੩ %%੧੬ 760੩0 ॥0੦੮੬5ਝ ॥੧੦੦੦੧ 1ਰ0ਉ, ੮੦੦ ੧ਢਮ੬ਗ0€, ਗਾਹ €੧#॥੦॥0੬ ਮਣ! ੮0000/5 ੧੧0੩੧ 31 9੬ [0੧੦੬ 1₹90180€0. ੧੦56 00੦੬5 5 350 600੬ 9001 71201005 ੮ਡ€ 10006019 016103007, 6੬-5੬0010, ੩0੪ ਗਾਹ ਜਿਡ॥ ਧ0ਗ॥੮ 000੦1 ੧੦ ਵ੬੫੬ 90੬ 96੦07੬05 7੪1੬੨ ਪੋ 9੪੬ ੧੩੬੬ ਹ/ 6੧੬ 0੧05.

710 0010੬ 05 %0% ੧੬ ੧੬੬੦ 00 1੦)

6੫ 9੪1੪੦੫5 €00010000 3੦ ।%1 ੪01 &8੫੯ 08੯ ੩੧ €੪€-9/00019 ੧੫7੬ 0 0੬ (00) 00॥੬੮0075 ਗ੬ ੮੦5੬੪ 3 00/05੬6, ੩0 ੬ ੧੧੩੦੬ ੩੪੨॥੩੪(੬ ੧੦ 5000ਣ5, 5010(੩5, ਗ੧ ੬੩੦੩5 ਹੈ ੧੦੧੦ 9੪੬. 71੬ 51 53090 2596 5। 3 ੬146ਡ॥ ੮0॥੬੦0੦॥ ੬ 9੦%॥॥੪ 639 6੪ 08੪ ੩70 5੦0੬ ।ਗ€ ਗੀ (6੬੬55 00065/1193265/781050੧0੧੩ ਗ6 601੦ ੩7੦ ।8੪€ 3॥€369 9੬੬੧ 9001656.

1੪੬ ੧੦00 0੬ ੧੦ ਹਘ। ਗ ੬ ਟਨਾਓ6੫੧0॥5 ੪0੧੦ 1੩੪੬ 60 ॥੧੦%੦੬ਹ ੧੬7੬ ਨਿ੦ਗ। ਫੀ ੦੦॥੬੦0ਗ੬. 710੪ (5 ਗਮਫ6ਗ(੬6 6 05 ੧੦% ਗ।: 7. ।੩੩੦੬5 )। 0੬ ਪਿ.

60੩੦ ੬5 (੧ ਘਿਹ ਮ#ਧਗਗਡ600 36606 ਧੈ੬ ॥7੦੦੬੩ਝ ਗਾ 9੦0 ੮੭06066। - ੬੩5੬ ੦੦7੩੦

੪॥: ੧੩੧01੧੦੬॥0ਗ॥&0੧3॥.੦੦॥

ਸੋਧਿਆ ਹੋਇਆ ਐਡੀਸ਼ਨ : 1996

ਭੇਟਾ _ 120-00

ਰਬ ਤਰ ਸਿੰਘ ਜੀਵਨ ਸਿੰਘ

`-ਬਜ਼ਾਰ ਮਾਈ ਸੋਵਾਂ ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਢ੍ਰੇਨ `: (0681 542346; 547974

ਜੰਵਨ (ਰਲ ਬਜਾਰ ਗੋਆ ਅੱਮਸਗ ਫੋਨ: 545476.

੦੧੦੦1 €161ਘਪੂ ।0੦॥੧੦॥1€1610॥0&30੦11.੮੦॥॥

ਇਹ ਵਡਮੁਲਾ ਗ੍ਰੰਥ ਬੜੇ ਲੰਮੇ ਸਮੋ' ਤੌ ਮਾਰਕੀਟ ਵਿਚ ਉਪਲੱਭਤ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਬੜੀਂ ਮਿਹਨਤ ਨਾਲ ਇਕ ਪੁਰਾਤਨ ਖਰੜੇ ਨੂੰ ਲੱਭ

ਕੇ ਉਸ ਦੀ ਸੁਬਾਈਂ ਕਰਕੇ ਛਾਪਨ ਦਾ ਸੁਭਾਗ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰ ਰਹੋਂ ਹਾਂ। ਆਸ ਹੈ ਗੁਰੂ ਪ੍ਰੇਮੀ ਇਸ ਤੋਂ' ਲਾਭ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨਗੇ /

- ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਕ

ਤਾ

੦੧2੫1 €161ਘਪੂ ।4੦॥੧੦॥1€161੦॥0&30੦11.੮੦॥॥

1?

ਨ ॥

(ਰਿ

ਸੌ ਸਾਂਧੀ ਦੀ ਉਬਨਬਾ 4 ਇਕ ਵੇਰ ਦਾ ਜ਼ਿਕਰ ਹੈ ਕਿ ਸਾਹਿਬ ਸ੍ੀਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਜੀ ਦੀ ਮਾਤ! ਸ੍ਰੀ ਪਰਮ ਪਵਿਤ੍ਰ ਗੂਜਰੀ ਜੀ ਇਕ ਦਿਨ , ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਵੇਲੋਂ ਆਪਣੈ ਨਾਮ ਅਰਾਧਨ ਮਗਰੋਂ ਪਾਠ ਕਰਨ ਲਗੀ । ਜਪੂਜੀ ਸਾਹਿਬ ਦਾ ਭੋਗ ਪਾ ਕੇ ਸ੍ਰ ਸੂਖਮਨੀ ਸਾਹਿਬ ਕਾ ਕਿ ਦੀ

ਵਿਚ ਸਮਾਂ ਗਈ ਕਿ ਐਸਾ ਸੈਂਤ ਜਿਸ ਵਿਚਾਂਡੈਸਾਸੁਵਰਨੂ ਤੈਸੀ ਉਸੁ ਮਾਟੀ ।ਤੈਸਾ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਤੈਸੀ ਬਿਖੁਖਾਣੀ'ਢਲਾ ਗੁਣਹੋਵੇ, ਗੁਰੂ ਜੀ ਦੀ ਪਰਖ ਦਾ ਦੈਂਖਿਆਂ ਚਾਹੀਏ । ਸਤਿਗੁਰ ਵਿਜ਼ ਤਾਂ ਇਹ ਸਾਰੀਆਂ ਵਡਿਆਈਆਂ ਸੁਤੇ ਹੀ ਹਨ, ਪਰ ਜੀਵ ਪ੍ੰਣੀ ਵਿਚੋਂ ਇਸ ਪਦ ਪਰ ਪਹੁੰਚਾ ਕੋਈ ਸੌਤ ਦੇਖਣਾ ਉਚਿਤ ਹੈ॥ ਇਤਨੇ ਵਿਚ ਦੀਵਾਨ ਦੀ ਸਮਾਪਤੀ ਦੇ ਮਗਰੋਂ' ਜਦ ਸ੍ਰੀ. ਗੁਰੂ ਕਲਗੀਧਰ ਜੀ ਅਪਨੇ ਮਹੱਲਾਂ ਵਲ ਆਏ ਅਤੇਂ ਮਾਤਾ ਜੀ ਢੋਂ ਦਰਵਾਜੇ ਅਗੋਂ ਲੀਘੇ ਤਾਂ ਮਾਤਾ ਜੀ ਨੂੰ ਮਥਾਂ ਟੋਕਿਆਂ। ਮਾਤਾ ਜੀ ਨੇ ਬੈਠਣ ਦਾ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕੀਤਾ। ਜਦ ਸਤਿਗੁਰੂ ਜੀ ਬੈਠ ਗਏ ਤਾਂ ਮਾਤਾ ਜੀ ਨੇ ਹੇਠ ਲਿਖੀ ਬੇਨਤੀ ਕੀਤੀ ਜੋ ਕਵੀ ਸੰਤੌਖ ਸਿੰਘ ਜੀ ਗੂਰ ਪ੍ਰਤਾਪ ਸੂਰਜ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਵਿਚ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਵਰਨਨ ਕਰਦੇ ਹਨ$- ਰ੍

੦02੦1 €161ਘਪੂ ।4੦॥੧੦॥1€1610॥0&30੦11.੮੦॥॥

ਤੂ ਕੁ39੩“

ਤੂ ਤੈ ਡੈਮ (ਉ ) 1113

ਰੁ ਤਰ ਤੂ

ਦੀ 8. ਤਾੰ ਜੇ ਉਡ ਬ੍ਰਤ

ਊਜਲ ਅਰ _ਵਡ ਭਾਗਾ ਰੀ

ਕਹਯੋ ਦਿਖਾਵਹੂ ਤਿਹ ਸਖਯਾਤਾ ॥ (ਸੂ: ਪ੍ਰ)

ਸ੍ਰੀ ਸਤਿਗੁਰੂ ਜੀ ਜਾਣਦੇਂ ਸਨ, ਕਿ ਮੇਰੈ ਸਿਖਾਂ ਦੇ ਸਿਧੈਸਾਦੇ ਸਰੂਪ ਵਿਚ ਹਰ ਭਾਂਤਿ ਦੇ ਸੰਤ-ਪਦ ਦੇ ਰਤਨ ਹਨ ਰਾਹ ਦੋ ਪੰਧਾਊ ਵਾਕ ਕੋਈ ਅਜ ਦਰਿਆ ਹੈ,ਕੋਈ ਦਸ ਬਰਸ ਤੋਂ, ਕੋਈ ਵੀਹ, ਪੰਬੀ,ਤੀਹ ਤੋਂਵਿਸਤਰ੍ਹਾਂ ਬਈ ਪਿਛਯੌਜਨਮ ਤੋਂ ਪਾਲਾਂ ਘਾਲਦੇ ਆ ਰਹੇ_ਹਨ, ਕਈ ਪਰਮ ਪਦ ਦੈ ਨੌੜੋਂ ਹਨ। ਪਰ ਮਾਤਾ ਜੀ. ਨੂੰ ਚੋਟੀ ਦੇ ਮਹਾਂ ਪੂਰਖਾਂ ਵਿਚੋਂ' ਕਿਸੇਂ ਇਕ ਦੇ ਦਰਸ਼ਨ ਕਰਾਏ ਜਾਣ । ਸੋ ਆਪ ਦੀ ਨਜ਼ਰ ਭਾਈ

੦02੫1 €॥61ਘਪੂ ।4੦॥੧੦॥1€1610॥0&3।0੦11.੮੦॥॥

(੩)

ਰਾਮ ਕੌਰ (ਬਾਬਾ ਗੁਰਬਖਸ਼ ਸਿੰਘ ਜੀ) ਤੇ ਗਈ । ਇਹ ਸਾਹਿਬ ਬਾਬਾ ਬੁਢਾ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਰਮਦਾਸ ਦੇ ਪੜਪੌਤੇ ਸਨ ਅਤੇਂ ਉਚੀ ਦਸ਼ਾ ਦੇ ਮਾਲਕ ਸਨ_। ਮਹਾਰਾਜ ਜੀ ਦੇ ਹੁਕਮ ਅਨੁਸਾਰ ਅਜ ਕਲ ਆਪ ਸ੍ਰੀ ਅਮ੍ਰਿਤਸਰ ਹੀ ਸਨ ਅਤੇ ਏਥੋਂ ਦੇ ਇਲਾਕੇ ਵਿਚ ਗੁਰ ਸਿਖੀ ਦਾ ਪ੍ਰਚਾਰ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ ।ਸਤਿ ਗੁਰੂਜੀ ਨੇ ਉਸ ਵੇਲ ਨੈਣ ਮੂੰਦ ਲਏ ਤੇ ਅੰਦਰੋਂ ਅੰਦਰ ਟੈਲੀ- ਫੋਨ ਕਰਨੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੀ ਅਤੇਂ ਦਿਲ ਦੀ ਖਿਚ ਨਾਲ ਬਾਬਾ ਜੀ ਨੂੰ ਸੱਦਾ ਦੇ ਦਿਤਾ।

ਮਾਤਾਜੀ ਨੂੰ ਕਹਿਣਲਗੇ,ਕਲ ਐਸ ਸੈਤ ਆ ਜਾਵੇਗਾ ਦਰਸ਼ਨ ਕਰ ਲੈਣੇਂ, ਪਰ ਸੈਤ ਜੀ ਦੇ ਦਰਸ਼ਨ੍ਹ ਸਤਿਕਾਰ ਨਾਲ ` ਕਰਨੇ ਠੀਕ ਹਨ । ਤੂਸੀਂ' ਬੜੇਂ ਉਚੇ ਭਾਗਾਂ ਵਾਲੇ ਹੋ, ਜੋ ਮੇਰੇ ਪੂਜਕ ਮਾਤਾ ਜੀ ਹੋ, ਸਿਖ ਰੂਪ ਵਿਚ ਸਭ ਸੰਤਾਂ ਦੇ ਦਰਸ਼ਨ ਕਰਦੇ ਹੋ। ਅਤੇ ਸਿਖ ਸਾਰੇ ਨਾਮ ਰਤੋਂ ਹਨ, ਕੋਈ ਘਰ ਤੋਂ ਕੋਈ ਵਧ । ਨਾਮ ਜਪਨ ਵਾਲੈਂ ਸਭ ਸੈ ਹੁੰਦੇ ਹਨ,ਕੋਈ ਰਾਹ ਦੇ ਕਿਸੇ ਕੋਹ ਉਤੇ, ਕੋਈ ਕਿਸੇਂ ਉਤੇ, ਹੁਣ ਤੁਸੀਂ ਸਿਖ ਦਾ ਮੰਤ ਰੂਪ ਦਰਸ਼ਨ ਕਰਨਾ ਚਾਹਹਦੇ ਹੋ, ਸੋ ਇੰਵ ਕਰੋ ਕਿ ਕਲ ਪ੍ਰਸ਼ਾਦ ਆਪ ਤਿਆਰ ਕਰਓ,ਉਸ ਸਿਖੀਵੇਸ ਵਿਚ ਪੂਰਨ ਸੰਤ ਨੂੰ ਸ਼ਰਧਾਂ ਤੇ ਜਤਿਕਾਰ ਲਾਲ ਪ੍ਰਸ਼ਾਦਿ ਛਕਾਓ, ਤਾਂ ਜੋ ਸਤ ਦਰਸ਼ਨ ਦਾ ਸੂਖ ਤੂਹਾਨੂੰ ਹੋਵੇ ਤੇ ਤੁਹਾਡੇ ਸਤਿਕਾਰ ਨਾਲ ਸੰਤ ਹੋਰ ਸੈਤ ਬਣੇ ॥ ਰ੍

ਇਹ ਕਹਿਕੇ ਆਪਆਪਣੇ ਬਿਸ੍ਰਾਮ ਵਾਲੋ ਕਮਰੇਂ ਚਲੋ ਗਏ, ਓਧਰ ਭਾਈ ਰਾਮ ਕੌਵਰ (ਭਾਈ ਰਾਮ ਕੌਰ) ਅਰਥਾਤ ਬੁੱਢੇ ਨੂੰ ਧੂਹ ਪਈ । ਭਾਸ ਗਿਆ ਕਿ ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਜੀ ਯਾਦ

੦02੫1 €161ਘਪੂ ।4੦॥੧੦॥1€161੦॥0&3।0੦11.੮੦॥॥

'ਅੰਦਰ ਮਨੋਂ ਮਨ ਜੋ ਕੁਦਰਤ ਦੀ ਤਾਰ ਹੈ, ਉਹ ਤਾਰ ਖਟਕ ਗਈ । ਆਪ ਨੇ ਰਾਤ ਤਕ ਤਿਆਰੀ ਕਰ ਲਈ ਤੋਂ ਆਪਣੀ ਸੈਗਤ ਦੇ ਸਿੰਘਾਂ ਪ੍ਰਤੀ ਆਖਿਆ ਕਿ ਮੈਂ ਬਹੂਭ ਭਲੇ ਸ੍ਰੀ ਅਨੰਦਪੂਰ ਨੂੰ ਟੂਰ ਪੈਣਾ ਹੈ, ਤੁਸੀਂ ਚਾਹੇ ਮੋਰੋ ਨਾਲ ਚਾਹੇਂ ਮਗਰੋਂ ਮਗਰ ਫੂਰ ਪੈਣਾ ।

ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਵੇਲੇ ਆਪ ਜਾਰ, ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਦਾ ਆਰਧਨ ਕਰਕੋ ਜਪੁਜੀ ਸਾਹਿਬ ਦ। ਭੋਗ ਪਾਕੈ ਚੜ੍ਹ _ਬੈਠੇ ਘੋੜੀ ਤੇ । ਅਮ੍ਰਿਤਸਰ ਤੋਂ ਵਾਗਾਂ ਮੋੜ ਲਈਆਂ ਅਨੰਦਪੂਰ ਦੋ ਰਸਤੇ ਵਲ। ਘੋੜੀ ਆਪ ਦੀ ਅਤਿ ਤਿਖੀ ਸੀ, ਸੁੱਟਦੇ ਭੀ ਆਪ ਹਵਾ ਦੀ ਤੇਜੀ ਤੋ ਹੁੰਦੇ ਸਨ, ਕਈ ਵੇਰ ਦੋਏ ਲਤਾਂ ਇਕ ਪਾਸੇ ਕਰਕੇ, ਤਕ ਘੋੜੀ ਸਰਪਣ ਦੌੜਾਈ ਗਏ, ਪਰੌਤੂ ਫਿਰ ਭੀ ਪੈਂਡਾ 'ਦੂਪਹਿਗਾਂ ਹੋ ਗਈਆਂ ਤੇ ਅਨੰਦਪੂਰ ਨ ਪੂਜਿਆ ਦਿਸ ਵੇਲੋ ਅਪ ਨੇ ਸੋਚਿਆ ਕਿ ਹਮ ਹੈ ਛੋਤੀ ਪੂਜਣ ਦਾ ਤੋਂ ਪ੍ਰਸ਼ਾਦਿ ਓਥੇ ਪਹੂੰਚ ਕੇ ਛਕਣ ਦਾ। `

ਹੁਣ ਹੁਕਮ ਦੀ ਪਾਲਣਾ ਪੂਰੀ ਕਰਨ ਵਿਚ ਆਪਣੇਂ ਰੂਹਾਨੀ ਬਲ ਨੂੰ ਵਰਤਣਾ ਕਿਸੇ ਤਰਹਾਂ ਦੀ ਅਵਗਨਾ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦੀ । ਇਹ ਮਨ ਨਾਲ ਫੈਸਲਾ ਕਰਕੇ ਆਪ ਨੰ ਆਪਣੇਂ ਆਪ ਨੂੰ ਆਤਮ ਬਲ ਨਾਲ਼ _ਬਹੂਤ ਛੈਂਤੀ ਅਨੈਂਦ ਪੂਰ ਪੂਚਾ ਲਿਆ ।

ਓਧਰ ਸ੍ਰਰੀਵਡਭਾਗੀ ਮਾਤਾਜੀ;ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਬਾਬਤ ਸਾਹਿਬਾਂ ਨੇਂ ਆਪ ਲਿਖਿਆ ਹੈ “ਤਾਤ ਮਾਤ ਮੁਰਿ ਅਲਖ ਅਰਾਧਾਂ ।

੦02੦1 €161ਘਪੂ ।0੦॥੧੦॥1€161੦॥0&3।0੦11.੮੦॥॥

(੫)

ਬਹੁ ਬਿਧਿ ਜੋਗ ਸਾਧਨਾ ਸਾਧ” ਅਰਥਾਤ ਜੋ ਮਾਤ। ਜੀ ਭੀ ਯੋਗੀ ਤੋਂ ਬਲਵਾਨ ਸੋ, ਰਾਹ ਉਡੀਕ ਰਹੇ ਸੇ; ਜਦੋਂ ਦੂਪਹਿਰਾਂ ਆ ਗਈਆਂ ਤਾਂ ਮਾਤ ਜੀ ਨੋ ਦਾਸ ਦੇ ਹਥ ਸੁਨੌਹਾ ਦੇ ਘਲਿਆ, ਹੈ ਅਰਸ਼ਾਂ ਦੇ ਮਾਲਕ ਲਾਲ ਜੀ ! ਦੂਪਹਿਰਾਂ ਹੋ ਗਈਆ ਹਨ,ਸੈਤ ਜੀ ਜੋ ਆਪ ਨੇ ਕਹੇਸਨ,ਕਦੋਂ' ਆਉਣਰੀ? ਗੁਰੂ ਜੀ ਬੋਲੋ, ਤੂਸੀਂ ਪ੍ਰਸ਼ਾਦ ਪ੍ਰੋਸਣ ਦੀ ਤਿਆਰੀ ਕਰ- ਵਾਓ, ਚਾਹੇ ਬੀਤ ਰਾਗ! ਸਤ ਜੀ ਨੇ ਦੂਰੋਂ ਆਉਣਾ ਹੈ, ਪਰ ਹੁਣ ਪੂਜੇ ਕਿ ਪੂਜੇ ਜਾਣੌ। ਰ੍

ਰ੍ ਸ੍ਰੀ ਪਾਵਨ ਮਾਤਾ ਜੀ ਨੇ ਜੋ ਭੋਜਨ ਤਿਆਰ ਕਰਵਾਏ ਸਨ, ਆਪ ਦੌਖੋ, ਆਪ ਭਾਵਨਾ ਨਾਲ 'ਬਰ- ਤਨ ਠੀਕ ਕਰਵਾਏ, ਆਸਨ ਤੋਂ ਚੱਕੀ ਲਗਵਾਈ । ਇਤਨੋ ਵਿਚ ਗੂਰੂ ਜੀ ਦਾ ਨਿਜ ਦਾਸ ਆਇਆ ਕਿ ਮਾਤਾ ਜੀ ! ਬ੍ਰਹਮ ਗਿਆਨੀ (ਜੀਵਨ ਮੂਕਤ ਜੀ) ਆ ਗਏ ਹਨ ਤੇ ਸਤਿ- ਗੂਰਾਂ ਨੇ ਪ੍ਰਸ਼ਾਦ ਛਕਣੇਂ ਲਈ ਘਲੋ ਹਨ । ਮਾਤਾ ਜੀ ਥਾਲ ਤਿਆਰ ਕਰ ਚੂਕੇਂ ਸਨ । ਸੌਤ ਜੀ ਦਾ ਆਗਮਨ ਸੁਣਕੇ ਹਰਖ ਨਾਲ ਭਰ ਗਏ, ਆਦਰ ਨਾਲ ਉਠ ਕੇ ਕਦਮ ਚਾਇਆ ਹੀ ਸੀ ਕਿ ਬਾਬ ਰਾਮ ਕੌਰ ਜੀ ਨੌ ਚਰਨਾ ਤੇ ਆ ਸੀਸ ਧਰਿਆ । ਮਾਤਾਂ ਜੀ ਨੇ ਬੜੋਂ ਭਾਵ ਨਾਲ਼ ਸੀਸ ਚਾਇਆ, ਆਦਰ ਦਿਤਾ ਤੇ ਸਤਿਕਾਰ ਨਾਲ ਆਸਣ ਤੋਂ ਬਿਠਾਕੇ ਥਾਲ ਅਗੇਂ ਰਖਿਆ, ਬਾਬਾ ਜੀ ਨੇ ਪ੍ਰਸ਼ਾਦਿ ਛਕਿਆ, ਮਾਤਾਂ ਜੀ ਸਤਿਕਾਰ ਪੂਰਬਕ ਪੱਖਾ ਬਲਦੇ ਰਹੇ । ਦੇਖੋ ਜਗਤ ਗੁਰੂ ਜੀ ਦੀ ਮਾਤਾ ਆਪਣੇ ਪੁਤਰ ਦੇ ਵਰੋਸਾਏ ਤੇ ਬ੍ਰਹਮ ਗਿਆਨ ਦੇ ਪਦ ਤੋ ਪੁਚਾਏ ਸਿਖ ਦਾਂ ਸਤਿਕਾਰ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ, ਕੈਸੇ ਭਾਉ ਭਗਤੀ ਦੇ ਰੌਹ। ਹਨ।

੦02੦1 €161ਘਪੂ ।4੦॥੧੦॥1€161੦॥0&3।0੦11.੮੦॥॥

(੬)

ਮਾਤਾ ਜੀ ਦੇ ਮਨ ਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਆਤਮਾ ਦਾ ਪ੍ਰਭਾਉ ਬੀਤ ਰਾਗ ਅਵਸਥਾ ਦਾ,ਸਵਰਨ ਮਾਣੀ ਨੂੰ ਇਕ ਤੂਲ ਜਾਣਨ ਦੀ ਅਵਸਥਾ ਦਾ ਪੈਂਦਾ ਰਿਹਾ । ਖੁਸ਼ ਹੋਈ ਕਿ ਗੁਰੂ ਘਰ ਵਿਚ ਕੈਸੇ ਕੈਸੇ ਪੂਰਨ ਲੋਕ ਤਿਆਰ ਹੁੰਦੈ ਹਨ । ਜਦ ਪ੍ਰਸ਼ਾਦਿ ਛਕ ਚੁੱਦੋ ਤਾਂ ਆਦਰ ਨਾਲ ਪੁਛਣ ਲਗੀਂ ਕਿ ਅਜ ਸੂਖ ਨਾਲ ਕਿਥੋਂ ਟੂਰ ਕੇ ਅਪੜੇ ਹੋ ? ਜ਼ਾਹਰਾ ਮਸਤਾਨੇ ਦਿਸਣ ਵਲੋਂ, ਦਾਲ ਗੁਰ ਸਿਖ ਹੁਣ ਉਹ ਉਤਰ ਦੈਦੇ ਹਨ, ਜਿਸ ਵਿਚ ਇਹ ਹੰਕਾਰ ਨ ਹੋ ਜਾਇ ਕਿ ਮੈਂ ਐਤਨੀ ਦੂਰੋਂ ਆਰਮ-ਬਲ ਨਾਲ ਆ ਪੂਜਾ ਹਾਂ, ਤੇ ਨਾ ਮਾਤਾ ਜੀ ਇਸ ਕਿਸੈ ਸੈਸੋ ਵਿਚ ਧੈ ਜਾਣ ਕਿ ਗੂਰੂ ਜੀ ਨੇ ਜੋ ਮੈਨੂੰ ਐਡਾ ਆਦਰ ਦਿਤਾ ਹੈ ਤੋਂ ਸੈਂ ਕੋਈ ਵਡਾ.ਹਾਂ ਤੋਂ ਫੋਰ ਜੋ ਆਖਾਂ ਨਿਰੋਲ'ਸਚ ਭੀ ਹੋਵੇ । ਆਪ ਹਥ ਜੋੜ ਕੇ ਬੋਲੋ, ਹੈ ਜਗਤ ਗੁਰੂ ਜੀ ਦੀ ਮਾਭਾ;-

“ਭਹਾਂ ਰਹੋ ਰਾਂਖੋ ਗੁਰ ਜਹ ॥

ਆ ਬਰਤੀ ਨਿਤ ਰਹੈ ॥ ਜਥਾ ਕਰਾਇ ਤਥਾ ਸੋ ਕਰਿਹੀ ॥ ਤਿਊ ਸਤਿਗੁਰ ਕੇ ਹਮ ਅਨੁਸਰਹੀ ॥ ਹਮ ਸੁਛੰਦ ਕੁਛ ਕਰਸਕ ਨਾਂਹੀ” ॥ ਸਦਾ ਚਲਹਹ ਗੁਰ ਆਗਜਾ ਮਾਂਹੀ' ॥ ਇਹ ਕਹਿ ਕੌ. ਮਾਤਾ ਜੀ ਨੂੰ ਮਥਾਂ ਫੇਂਕ ਕੇ ਬਾਬਾ ਜੀ ਫੋਰ ਸਤਿਗੁਰ ਜੀ ਦੇ ਚਰਨਾਂ ਵਿਚ ਆ ਬੈਠੇ । ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਜੀ ਨੇ ਸੂਖ ਸਾਂਦ ਪੂਛੀ,ਮਾਥੇ ਦੇ ਸਾਰੇ ਹਾਲ ਸਮਝੋ; ਫੋਰ ਅਸ਼ੀਰਵਾਦ

੦02੦1 €161ਘਪੂ ।4੦॥੧੦॥1€161੦॥0&30੦11.੮੦॥॥

ਜੰ ਜੀ ਸੀ ਮਧ ਸਾਹਿਬ ਹੁਣ ਇਤਨੇ ਪਰਮ ਬੇਬਸ ਹੋ ਗਏ ਸਨ ਕਿ ਮੂੜ ਆਪਣੇਂ ਗਿਰਾਂ (ਰਮਦਾਸ) ਨਹੀ ਗਏ) ਪਰੰਤੂ ਸ੍ਰੀ ਆਨੰਦਪੁਰ ਸਾਹਿਬ ਹੀ ਰਹੇਂ ।

ਹੁਣ ਸੋ ਸਾਖੀ ਦਾ ਅਰੈਂਭ ਸਤਿਗੁਰੂ ਜੀ ਦੇ ਦਰਬਾਰ ਵਿਚ ਹੂੰਦਾ ਹੈ। ਸਰੀ ਗੁਰੂ ਗੌਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਜੀ ਮਹਾਰਾਜ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਢੌਲੋ ਦੇ ਦੀਵਾਨ ਦੇ ਉਪਰੰਤ ਗੁਰ ਮੰਗਤ ਨੂੰ ਅਨੌਕ ਪ੍ਰਕਾਰ ਦੇ ਉਪਦੇਸ਼ ਕਰਦੇ ਹਨ ।ਬਾਬਾ ਰਮ ਕੌਰ ਜੀ ਨੂੰ ਮੁਖਾਤਬ ਕਰਕੇ (ਅਰਥਾਤ ਨਮਿਤ ਕਾਰਨ ਬਾਬਾ ਜੀ ਹੁੰਦੇ ਸਨ ) ਦੀਵਾਨ ਦੀ ਸਮਾਪਤੀ ਦੋਂ ਪਿਛੋਂ ਬਾਬਾਜੀ ਆਪਣੇ ਡੇਂਰੇਂ ਆਜਾਂਦੇ ਅਤੇ ਜੋਕੂਝ

੦02੫1 €161ਘਪੂ ।4੦॥੧੦॥1€161੦॥0&3।0੦11.੮੦॥॥

(ਦ)

ਉਪਦੇਸ਼ ਸਤਿਗੁਰੂ ਜੀ ਤੋਂ ਸੁਣਦੇ, ਉਹ ਭਾਈ ਸਾਹਿਬ ਸਿੰਘ ਜੀਦੋ ਕੋਲੋਂ ਰੋਜ਼ ਦਾ ਰੋਜ਼ ਲਿਖਾਲੈਂਦੇਗੋਯਾ ਭਾਈਸਮੰਹਬਸਿੰਘ ਜੋ ਚੌਰੀ ਦੇ ਵਿਦਵਾਨ ਅਤੇ ਸੋਹਣੇ ਲਿਖਾਰੀ ਸਨ,ਬਾਬਾ ਜੀ ਦੇ ਪਾਸ ੧੦੦ (ਸੋ ਸਾਖੀ) ਲਿਖਣ ਵਿਚ ਮਦਦ ਕਰਦੇ ਸਨ ॥

ਆਮ ਸਿਖਸੈਗਤ ਵਿਚ ਇਸ ਬਚਨ ਦ। ਚਰਚਾ ਹੈ ਕਿ ੫੦੦ ਸਾਖੀਆਂ ਲਿਖੀਆਂ ਗਈਆਂ ਬਾਕੀ ੪੦੦ ਕਿਥੇ ਹਨ ਪਰ ਏਸ ਸੋਸਾਖੀ ਦਾ ਤੋਂ ਪੰਜ ਸੌਸਾਖੀਆਂ ਦਾ ਆਪਸਿਚ ਕੋਈ ਲਗਾਉ ਨਹੀਂ; ਸੌ ਸਾਖੀ ਵਖਰੀ ਪੁਸਤੁਕ ਸੀ ਅਤੋਂ ਪੰਜ ਸੌ ਸਾਖੀਆਂ ਵਖਰੀਆਂ॥ .

ਜੇ ਸੈ ਸਾਖੀ ਨੂੰ ਸ਼ੁਰੂ ਤੋਂ ਅੰਤ ਤਕ _ਵਿਚ- 'ਜ਼ਿਆ ਜਾਵੇਂ ਤਾਂ ਓਥੋਂ ਨਿਰਨਾ ਹੋ ਜਾਂਦਾਂ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਸੋ ਸਾਖੀ ਜਿਸ ਵਿਚ ਉਪਦੇਸ਼; ਸਿਆਸਤ, ਰਹਿਤ ਮਰਯਾਦਾ ਦਾ ਵਰਨਨ ਅਤੇ ਭਵਿਖਤ ਦਰਜ ਹੈ, ਸ੍ਰੀ ਆਨੰਦ ਪੁਰ ਸਾਹਿਬ, ਵਡੇਂ ਘਲੂ ਘਾਰੋ ਤੋਂ ਬਹੁਤ ਪਹਲਂ,ਸ੍ਰੀ ਬਾਬਾ ਰਾਮ ਕੌਰ ਜੀ ਦੇ ਪ੍ਰਿ ਸ੍ਰ ਗੁਰੂ ਕਲਗੀਧਰ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਨੇ ਸੁਣਾਈ ਅਤੇ ਬਾਬਾ ਜੀ ਨੇ ਭਾਈ ਸਾਹਿਬਸਿੰਘ ਲਿਖਾਰੀ ਕੋਲੋਂ ਲਿਖਾਈ ।

ਪੰਜ ਸੋ ਸਾਖੀ ਸ੍ਰੀ ਮਹਾਰਾਜ ਜੀ ਨੇ ਢਖਣ ਜੀ ਕੇ ਸ੍ਰੀ ਹਜੂਰ ਸਾਹਿਬ (ਨੂਦੇੜ) ਲਿਖਵਾਈ । ਇਸਦੀਆਂ ਪੰਜ ਜਿਲਦਾਂ ਕੀਤੀਆਂ ਗਈਆਂ ਅਤੇਂ ਪੰਜਾਂ ਸਿੰਘਾਂ ਨੂੰ ਦਿਤੀਆਂ ਗਈਆਂ ।

ਦੂਜੇ ਹਿਸੇ ਵਿਚ ਇਸ ਦਾ ਪੂਰਨ ਬਿਆਨ ਹੋਵੇਗਾ ਅਤੇ ਸਿਖ ਸੈਂਗਤ ਅਰ ਗੁਰੂ ਘਰ ਦੇ ਪਿਆਰੇ ਇਸ ਸਾਰੋਂ ਹਾਲ ਨੂੰ ਸਾਖੀ ਨੰਬਰ ੯੩ ਵਿਚ ਪੜ੍ਹਨਰੈ ।

=ਉ===

੦02੫1 €161ਘਪੂ ।4੦॥੧੦॥1€161੦॥0&3।0੦11.੮੦/0

ਨ

ਸਤਿਗੁਰ ਜੀਸਹਾਇ ॥ ਤਨ ਮੰਗਲ

ਬਾਬਾ ਨਾਨਕ, ਗੁਰੂ ਅੰਗਦ, ਗੁਰੂ ਅਮਰ ਦਾਸ ॥

ਰਾਮ ਦਾਸ, ਗੁਰ ਅਰਜਨ, ਹਰ ਗੋਬਿੰਦ ਗੂਨ ਰਾਮਿ ॥ ੧ ॥. ਗੁਰੂ ਹਰਿਰਾਇ, ਹਰਿਕ੍੍‌ਸ਼ਨੇ ਸੇਵੀਏ, ਤੇਗ ਬਹਾਦਰ ਧੀਰ ॥ ਗੁਰ ਗੋਬਿੰਦ ਅਰ ਮ੍ਰਿਗ, ਤੁਰਕਨ ਕਉ ਗੁਰ ਬੀਰ ॥ ੨ ॥

( ਗੂਨ ਰਾਸਿ=ਗੁਨੋ ਕਾ ਖਜਾਨਾ ।

ਆ ਹਦ ਕਾ ਵੈਰੀ(ਸ਼ੋਰ,ਸਿੰਘ) ] 7 ਕਹਨੇ ਵਾਲਾ; ) ( ਕਰ

(ਬੀਰ =ਬਹਾਦਰ; ਬਲਵਾਨ) . ਸ੍ਰ ( ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ

( (ਤੁਰਕੋਂ ਕੋ ਦਰੂਸਤ ਕਰਨੇ ਵਾਲੇ)

ਮੂਲ -ਸਾਹਿਬਸਿੰਘ ਪਦ ਸ਼ਰਨ ਤੁਹਿ,ਲਿਖੋ ਲਿਖਾਰੀ ਗ੍ਰੈਥ॥

ਅਰਥ-ਸਾਹਿਬ ਸਿੰਘ ਜੋ ਕਿ ਆਪ ਕੇ ਚਰਨ ਕਵਲੋਂ' ਕੀ ਸ਼ਰਨ ਹੈ, ਵੁਹ ਲਿਖਾਰੀ ਬਣ ਕਰ ਇਸ ਗ੍ਰੰਥ ਕੋ ਲਿਖਤਾ ਹੈ। ਮੂਲ -ਗੁਰ ਅਨਰੂਚ ਬੁੱਢੇ ਭਲਨ, ਰਾਮ ਕੰਵਰ ਸੂਖ ਪੰਥ ॥ ੩ ॥ ਅਰਥ-ਗੁਰੂ ਕੋ ਸਾਥ ਪਿਆਰ ਕਰਨੇ ਵਾਲਾ, ਬਾਬਾ ਬੁਢਾ ਜੀ

੦02੦1 €161ਪੂ ।4੦॥੧੦॥1€161੦॥0&30੦11.੮੦॥॥

(੧੦) ਕੀ ਕੂਲ ਸੇ ਭਾਈ ਰਾਮ ਕੈਵਰ ਜੀ ਜੋ ਕਿ ਗੁਰੂ ਪੰਥ ਕੋ ਸੂਖ ਦੈਨੋ ਵਾਲਾਂ ਹੈ। ਮੂਲ --ਰਹੈਂ ਹਜੂਰ ਦਸਵੈ' ਗੁਰੂ; ਕਰੈ ਉਕਤ ਕੋ ਵਾਕ ॥ ਰਬ -ਜੋ ਦਸਵ ਪਾਤਿਸ਼ਾਹ ਜੀ ਕੀ ਹਜੂਰੀ ਮੈਂ' ਰਹੇ ਹੈ ਅਰ ਜੌ ਮਹਾਂਵਾਕ ਸਤਿਗੁਰੂ ਜੀ ਨੇ ਉਚਾਰਨ ਕੀਏ ਹੈੱ ਮੁਲ-ਗੂਰ ਰਤਨਮਾਲਪੋਥੀ ਲਿਖੋਂ ਪੰਜਉ ਗੁਰ ਕੀਨੋ ਵਾਕ!੪1 ਅਰਥ-ਜਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸਤਿਗੁਰੂ ਜੀ ਨੈ ਅਪਨੈ ਪਵਿਤ੍ਰ ਮੁਖਾਰ ਬਿੰਦ ਸੈ ਸ਼ਬਦ ਅਰ ਬਚਨ ਉਚਾਰੋਂ ਹੈ, ਫੂਹ ਇਸ ਰਤਨ ਮਾਲਾ ਪੋਥੀ ਮੇ” ਲਿਖਤਾ ਹੂੰ, ਜਿਸ ਕੋ ਰਤਨ ਮਾਲਾ ਪੋਥੀ ਭੀ ਕਹਾਂ ਜਾ ਸਕਤਾਂ ਹੈ । ਮੂਲ -ਸਾਲ ਗੁਰੂ,ਸਿਖ ਸਾਲ ਹੋਇ,ਸਾਲ ਨਿਰਮਲੀਬਲਤਿ॥ ਅਰਥ-੍ਰੈ਼ ਗੁਰੂ, ਸ੍ਰੇਸ਼ਟ ਖਾਲਸਾ ਅਰ ਸੁੰਦਰ ਪਾਕੀਜ਼ਾ ਚਾਲ ਕੋ ਚਲਨੋ ਵਾਲੋਂ । ਮੂਲ -ਸਾਲ ਪੰਥ) ਗਤਿ ਸਾਲ ਅਤਿ; ਸਾਲ ਦੀਓ, ਮਤਿ ਜੁਗਤਿ ॥ ੫॥ ਅਰਥ-ਮੂੰਦਰ ਪੰਥ ਜਿਸਕੀ ਵਡਿਆਈ ਹਦ ਦਰਜੋ ਕੀ ਮੂੰਦਰ ਹੈ ਅਤੋਂ ਜਿਸ ਕੌ ਸੂੰਦਰ ਜੂਗਤ ਵਾਲੀ ਅਕਲ ਰਿ ਮੂਲ 04 ਅਰੁਥ-ਜਿਸਤਰਹਂ ਗੁਰੂ ਕਲਗੀਧਰ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਨੌ ਗੁਰਬਖਸ਼ ਸਿੰਘ ਕੋ ਕਹਾ ਹੈ ਅਤੇ ਜਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਪੰਥ ਸੱ ਵਰਤ- ਮਾਨ ਹੈ। ਮੂਲ -ਸਭ ਸੈਗਤ ਪੂਛਿਓ ੨8,

੦021 €161ਘਪੂ ।4੦॥੧੦॥1€1610॥0&3।0੦11.੮੦॥॥

(ਚ ਲਿਖਿਆਂ ਲਿਖਾਰੀ ਆਹਿ ॥ ੬ ॥

ਅਰਥ-ਅਰ ਜਦ ਸਰਬਸੈਂਗਤ ਨੇਂ ਪੂਛਾ ਤੋਂ ਲਿਖਾਰੀ ਨੰ ਬਾਬਾ ਬੂਢਾ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਕੇ ਪੜ ਪੌਤੇ ਭਾਈ ਗੁਰਬਖਸ਼ਸਿੰਘ (ਬਾਬਾ ਰਾਮ ਕੰਵਰ ਜੀ) ਸੇ ਯਿਹ ਲਿਖਾ ।

ਮੂਲ -ਗੁਰੂ ਬਖਸ਼ਿਓ ਵਾਕ ਸੁਧਾ, ਬੁਢੇ ਮੂਖ ਰਹੀ ਛਾਇ ॥

ਅਰਥ-ਸਤਿਗੁਰੂ ਜੀ ਨੇ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਵਾਕ ਬਖਸ਼ੇ ਅਤੈਂ ਬੂਢੇ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਕੇ ਮੂਖ ਪਰ ਉਨਕੀ ਛਾਯਾ ਪੜੀ ।

ਮੂਲ -ਨਪੀਨੀ ਅਤਿ ਪ੍ਰਾਰਥੀ, ਮੁਖ ਸੱ ਧਰੀ ਬਨਾਇ ॥੭॥

ਅਰਥ-ਜਦ ਸੰਗਤ ਨੰ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕੀ, ਤੋ ਬਾਬਾ ਗੁਰਬਖਸ਼ ਸਿੰਘ ਜੀ ਨੇ ਉਨਕੌ ਰਸਨਾ ਸੌ ਉਚਾਰਾ ।

ਮੂਲ -ਨਿਕਸੀ ਸਿਖ ਸੋਬੂਹ ਹਿਤ, ਸਾਹਿਬ ਸਿੰਘ ਸਮਾਲ।

ਅਰਥ਼-ਸਰਬ ਪੰਥ ਕੇ ਪਿਆਰ ਕੇਂ ਵਾਸੰਤੇਂ ਉਨ ਕੈਂ ਮੂਖ ਸੈ ਯਿਹ ਬਾਣੀ (ਗੁਰੂ ਸਾਹਿਬਾਨ ਕੇ ਕਾਰਨਾਮੋ)ਉਚਾਰਨ ਹੂਏ,ਅਰ ਸਾਹਿਬਸਿੰਘ ਲਿਖਾਰੀਨੇਂ ਉਨਕੀ ਸੈਂਭਾਲਕੀ ਅਰਥਾਤ ਕਲਮਬੋਦ ਕੀਏ ।

ਮੂਲ-ਗੂਰਰਤਨਮਾਲਾ ਮੈਂ ਧਰੀ ਹਿਤ,ਸਿਖਨ ਕਰੈਨਿਹਾਲ।ਦ

ਅਰਥ--ਪ੍ਰੈਮ ਪ੍ਰੀਤ ਸੰਹਤ ਇਹ ਸਰਬ ਬਚਨ ਰਤਨ ਮਾਲਾ ਮੈਂ ਦਰਜ ਕੀਏ ਤਾਂ ਕਿ ਗੂਰ ਸਿਖ ਉਨਕੋ ਪੜ੍ਹਨੇ ਸੈਂ ਪ੍ਰਫੁਲਤ ਹੋਂ ।

ਮੂਲ -ਗੂਰ ਹਜੂਰ ਮਥਰਾ ਬਿਪ੍ਰ , ਹਾਥ ਜੋੜ ਕਹਿਓ ਏਹ ॥ ਸਤਿਗੁਰ ਭਾਣਾ ਸਮਝ ਕਰਿ; ਪੂਡੀ ਕਰਨੀ ਕੈਹ ॥੯॥

ਅਰਥ-ਸਤਿਗੁਰੂ ਜੀ ਕੋ ਹਜੂਰ ਮਥਰਾ ਬ੍ਰਹਮਣ ਨੰ ਹਾਥ ਜੋੜ ਕਰ ਬੇਨਤੀ ਕੀ; ਹਜ਼ੂਰ ! ਦਾਸ ਨੌ ਆਪ ਕਾ ਹੁਕਮ

੦02੦1 €161ਘਪੂ ।4੦॥੧੦॥1€161੦॥)&30੦11.੮੦/॥

(੧੨) ` ਸਮਝਾ ਹੈ, ਅਬ ਕੈਸੀ ਕਰਨੀ ਚਾਹੀਏ ਅਚਜ਼ਾਤ ਕੈਸੇ ਅਮਲ ਮੈਂ ਲਾਵੈ ਅਰ ਹੁਕਮ ਕੇ ਮੁਤਾਬਕ ਕੈਸੇ ਕਾਮ ਕਰੈ ?। ਮੂਲ ਪੂਲ -ਜਿਉ ਉਥੋਂ ਜਰ ਫ਼ਿਸਨ ਜੀ ਪੂਫ, ਬਿਸ਼ਨ ਦੀਓ ਪੰ੪॥ ਸਾਖੀ ਔੰਮ੍ਰਿਤ, ਸਿਖ ਹਿਤ, ਰਾਮ ਢਾਸ ਦੀਓ ਮੈਚ॥ ੧੦॥' ਅਰਬ-ਜਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸ੍ਰੀ ਊਧੋ_ ਜੀ ਨੌ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਜੀ ਮਹਾਰਾਜ ਕੋ ਪੂਛਾ ਬਾ ਅਰ ਉਨਹੋਂ' ਨੋ ਰਾਸਤਾ ਬੜਲਾਯ' ਥਾ; ਇਸੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਇਹ ਐੰਮ੍ਰਿਤ ਸਾਖੀਆਂ ਸਿਖੋਂਕੇ ਪਿਆਰ ਕੋ ਵਾਸਤੇ ਰਮਦਾਸ ਮੈਂ ਬੈਠ ਕਰ ਇਕੱਠੀ ਕੀ ਹੈ ਅਰ ਜਿਨ ਕਾ ਨਾਮ ਰਤੁਨ ਮਾਲਾ ਰਖਾਂ ਹੈ । ਮੂਲ -ਜਿਉੱਕਹੀ ਤਿਉਂਲਿਖੀ ਸਿੰਘ ਢ ਲੋਕਨ ਸਾਖੀਅਰੰਭ॥ ਅਰਬ-ਜਿਸ ਤਹ ਲਿਖਾਰੀ ਕੋ ਕਹੀ, ਊਸੀ ਤਜ੍ਹਾਂ ਲਿਖੀ, ਗੂਰ ਸਿਖੋ ਅਤੇ ਸਰਬ ਜਨਤਾ ਕੈ ਲੀਏ। __ __ ਅਬ ਸਾਖੀਓ' ਕਾ ਆਰੰਭ ਹੋਤਾ ਹੈ ਨੌਟ-ਇਹ ਇਕ ਪ੍ਰਕਾਰ ਕੀ ਭੂਮਕ/ ਭਾਈ ਸਹਿਬ ਸਿੰਘ ਜੀ ਲਿਖਾਰੀ ਨੇ ਲਿਖੀ ਹੈ, ਜੋ ਕਿ ਬਾਬਾ ਰਾਮ ਕੰਵਜ਼ (ਉਰਫ ਬਾਬਾ ਗੁਰ ਬਖਸ਼ ਸਿੰਘ ਜੀ) ਨੇ ਲਿਖਾਈ ਹੈ । ਬਾਬਾ ਰਾਮ ਕਵਰ ਜੀ ਦਾ ਨਾਮ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਛਕਨ ਦੇ ਊਪਰੈਤ ਭਾਈ ਯਾਂ ਬਾਬਾਂ ਗੁਰਬਖਸ਼ ਸਿੰਘ ਜੀ ਰਖਿਆ ਗਿਆ ਸੀ। ਗੂਰੂ ਕਲਗੀਧਰ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਇਨ੍ਹਾਂਨੂੰ ਤਿੰਨ ਤਰ੍ਹਾਂ ਪੁਕਾਰਉਸਨ- (੧) ਬਾਬਾ ਬੂਢੇ ਜੀ ਕਿਯੋਂ। (੨ ੨) ਬਾਬਾ ਰਾਮ ਕੰਵਰ ਯਾ ਬਾਬਾ ਰਾਮ ਕੌਰ ਜੀ । (੩) ਬਾਬਾ ਗੂਰ ਬਖਸ਼ ਸਿੰਘ ਜੀ ।

੦02੫1 €॥61ਘੂ ।4੦॥੧੦॥1€161੦॥0&3।0੦11.੮੦॥॥

(੧੩) ਸਤਿਗੂਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥ ੧ ਸਾਖੀ ਪਹਿਲੀ

-”॥ -੭> ੧. 0

ਜੀ ਨੇ ਲਿਖਾਈ ਹੈਂ, ਉਨ ਕੀ ਕ੍ਰਿਪਾ ਹੀ ਸੌ ਭਾਈ ਸਾਹਿਬ ਸਿੰਘ ਜੀ ਨੈ ਲਿਖੀ ਹੈਂ ਬਾਬਾ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਕੇ ਹਜੂਰ॥

ਮੂਲੇ -ਸੈਮਤ ਬਿਕ੍ਮ ਭੂਪਤੀ,ਸਤਾਰਾ ਸ਼ਤ ਨੌ ਏਕ ॥ ਮਾਹਿ ਵੈਸਾਖੀ ਵਾਰ ਗੁਰ;ਮਲਕੀ ` ਦੂਤੀਆ ਭੇਖ ॥੧॥

ਅਰਥ-ਬਿਫ਼ਮ ਸ਼ਾਹੀ ਸੌਮਤ ੧੭੧੦ ਵੈਸਾਖ ਦਾ ਮਹੀਨਾ,

੦੧2੦1 €161ਘਪੂ ।4੦॥੧੦॥1€161੦॥0&30੦11.੮੦/॥

(੧੪) ਵੀਰਵਾਰ ਕਾ ਦਿਨ ਅਤੇਂ ਦੂਸਰਾ ਨਗਤ੍ਰ_ਥਾ ॥ ਮੂਲ -ਸਾਹਿਬ ਦਾਸ ਸੈਂਗਤ ਮਾਹਿਹੰਸਖਨ ਕਰਿਓ ਬਿਬੇਕ ॥ ` ਇਹ ਲਿਖਾਰੀ ਗੂਰੂ ਹਿਤ,ਸਾਖੀ ਲਿਖੋਂ ਅਨੋਕ॥ ੨ ॥ ਅਰਥ-ਭਾਈ ਸਾਹਿਬ ਦਾਸ ਜੀ ਨੇ ਸਿਖੋਂ' ਕੋ ਬੋਧ ਕਰਵਾਯਾ ਅਥਵਾ ਨਾਮ ਕੀ ਤਰਫ ਲਗਯਾ ॥ ਏਸ ਲਿਖਾਰੀ ਨੌ ਗੁਰੂ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਕੀ ਬੇ _ਸ਼ੁਮਾਰ ਸਾਖੀਆਂ ਪ੍ਰੈਮ ਪੂਰ- ਬਕ ਲਿਖੀ ॥ ਮੂਲ -ਭੂਲ ਚੂਕ ਕਹਿਨੇ ਸਮੇਂ; ਲਿਖਤ ਮਾਂਬ ਜੋ ਹੋਤ ॥ ਲੁ ਹੋ, ਵਜੋ ਜੋ ਨਿਕਟ ਗੁਰ, ਬਿਨ ਦੇਖੋ ਦੁਖ ਗੌਤ॥੩॥ ਅਰਥ-ਗਲਤੀਆਂ ਬਿਆਨ ਕਰਨੇ ਵਕਤ ਅਥਵ! ਲਿਖਨੇ ਕੇ ਵਕਤ ਜੋ ਹੋਣ, ਸਤਿਗੁਰੂ ਜੀ ਕੇ ਪ੍ਰੈਮੀ ਉਨ ਕੋ ਠੀਕ ਲੋਵੇਂ । ਤਕਲੀਫ ਕੇ ਬਿਨ ਹੀ ਅਸਲੀਯਤ ਕੋ __ ਦੁੱਖ ਲੈਵੇਂ ॥ ਮੂਲ -ਗੂਰ ਹਾਸੀ ਗੁਰਬਖਸ਼ ਸਿੰਘਖੂਬ ਕਰੀ ਤੂਮ ਆਜ ॥ ਅਰਥ-ਗੁਰਬਖਸ਼ ਸਿੰਘ ਜੀ (ਭਾਈ ਰਾਮ ਕੈਵਰ ਜੀ ਕਾ ਦੂਸਰਾ ਨਾਮ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਛਕਣੇਂ ਕੇ ਬਹਦ) ਸਤਿਗੂਰੂ ਜੀ ਨੈ ਆਜ ਆਪ ਕੇ ਸਾਥ ਖੂਬ ਪ੍ਰੋਮ ਪਿਆਰ ਕੀਆ ॥ ਮੂਲ -ਚਾਰ ਚਾਰ ਫੁਨਿ ਚਰ ਚਾਰ; ਪਾਂਚ ਪਾਂਚ ਤੂਮ ਕਾਜ॥੪॥ (ਇਸ ਦਾ ਅਰਥ ਅਗਲੀ ਪੰਗਤੀ ਵਿਚ ਹੈ) ਮੂਲ -ਚਾਰ ਬੇਦ ਅਰ ਅਰਥ ਚਾਰ;ਚਾਰ ਜੂਗਨ ਕੀ ਰੀਤ ॥ ਮਅਰਥ=-ਪਹਿਲੇਂ ਚਾਰ ਦਾ ਅਰਥ ਚਾਰ ਵੇਦ, ਦੂਸਰੇ ਦਾ ਚਾਰ ਪਦਾਰਥ (ਧਰਮ, ਅਰਥ, ਕਾਮ ਅਤੇਂ ਮੌਖ) ਤੀਜੇਂ ਦਾ

੦02੦1 €161ਘਪੂ ।4੦॥੧੦॥1€161੦॥0&30੦11.੮੦॥॥

(੧੫) ਚਾਰ ਜੁਗ ਅਤੇ ਚੌਥੇਂ ਦਾ ਚਾਰ ਵਰਨ ਹੈ (ਅਰਥਾਤ ਬ੍ਰਹਮਨ, ਛਤਰੀ, ਵੈਸ਼ ਅਤੋਂ ਸੂਦਰ) ਜਿਹੜਾ ਕਿ

ਅਗਲੀ ਪੰਗਤੀ ਦੇ ਵਿਚ ਸੈਤਾਨੀ ਵਰਨਨ ਹੈ । ਮੂਲ -ਚਾਰ ਸੌਤਾਨੀ, ਪਾਂਚ ਪਦ,. ਪਾਂਚ ਵਰਨ ਪਦ ਮੀਤ ॥੫॥

ਮਰਬ-ਚਾਰ ਸੰਤਾਨੀ ਦਾ ਅਰਥ ਚਾਰ ਵਰਨ ਉਤੋਂ ਹੋ ਜ਼ੂਕਾ ਹੈ, ਦਰਜੇ ਪੰਜ ਹਨ ॥ ਪਹਿਲ ਦਰਜ ਸਹੰਸ ਦਲ ਕੋਵਲ, ਦੂਜ ਦਰਸਾ ਤ੍ਰਿਕੁਟੀ, ਤੀਜਾ ਦਰਜਾ ਦਸਵਾਂ ਦੁਆਰ, ਚੌਥਾ ਭਵਰ ਗੁਫਾ ਅਤੇ ਪੰਜਵ! ਸਚ ਖੰਭ ਹੈ ॥ ਇਹਨਾ ਦਾ ਬਿਆਨ ਜਪੂਜੀ ਸਾਹਿਬ ਵਿਚ ਭੀ ਹੈ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਧਰਮ ਖੰਡ, ਗਿਆਨ ਖੰਡ, ਸਰਮ ਖੰਡ ਕਰਮ ਖੰਡ ਅਤੇਂ ਸਚ ਖੰਡ ਭੀ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ॥ ਪਿਆਰੋਂ ਮਿਤ੍ਰ ਜੀ [ ਇਸ ਨੂੰ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸਮਝੋ ॥

ਮੂਲ -ਜਾਣ ਜੂਟ ਜਟ ਤਲੋਂ ਕੋ, ਉਪਰ ਘਮੰੜੂ ਖੂਬ ॥

ਅਰਥ-ਸਰਬ ਸ਼ਕਤੀਯੋਂ' ਵਾਲਾ ਅਤੇ ਸਰਬ ਵਡਿਆਈਆਂ ਦਾ -ਮਾਲਕ ਅਕਾਲ ਪੂਰਖ ਉਤਲੀਆਂ ਮੰਜ਼ਲਾਂ ਵਿਚ ਹੈ ਅਤੇਂ ਉਸ ਦੀ ਰਚਨਾ (ਜੜੇ) ਨੀਚੇ ਹੈ ॥

ਮੂਲ -ਦੀਉ ਭਵਾਨੀ ਓਢਣਾ, ਸਭ ਸਿਖਨ ਕੈ ਬੂਬ ॥੬॥

ਅਰਥ-ਸ਼ਕਤੀ [ਮਾਯਾ] ਨੋ ਪਰਦਾ ਪਾਕੇ ਅਸਲੀਅਤ ਛੂਪਾ ਰਖਿਆ ਹੈ,ਪਰੈਚੂ ਮੁਰਸ਼ਦ ਵਾਲੋਂ' ਕੋ (ਸਤਿਗੁਰੂ ਕੇ ਸਿਖੋ ਕੋ) ਇਸ ਬਾਤ ਕੀ ਬੂਬ ਆਈ ਹੈ ॥

ਮੂਲ -ਕਿਉਂ ਕਾਬੋ ਗੂਰ ਜੀ ਕਹਿਆ;

ਨਾਮ; ਇਸ਼ਨਾਨ, ਪ੍ਰਭਾਤ ॥

02 0੧੨

੦02੫1 €161ਘਪੂ ।4੦॥੧੦॥1€161੦॥0&3।0੦11.੮੦/॥

(੧੬)

ਅਰਥ-ਨਾਮ, ਅਸ਼ਨਾਨ ਪ੍ਰਭਾਤ ਦੇ ਵੈਲੋ ਕਰੋ, ਸਤਿਗੁਰੂ ਜੀ ਨੇ ਕਿਉਂ ਅੱ ਕਿਸ ਲੀਏ ਐਸਾ ਕਹਾ ਹੈ ।

ਮੂਲ -ਪ੍ਰਾਤ ਖਾਇਕੈ; ਨ੍ਰਾਇ ਕੈ;

ਵਾ ਕਰੀ ਬਾਜ ਕੀ ਦਾਤ ॥ ੭ ॥

ਅਰਥ-ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਵੈਲੋਂ ਅਸ਼ਨਾਨ ਕਰਕੇ ਅਤੇ ਨਾਮ ਦਾ ਭੋਜਨ ਖਾ ਕੇ ਸਤਿਗੁਰੂ ਜੀ ਨੇ ਬਾਜ਼ ਕੀ ਉਡਾਰੀ ਕੀ ਦਾਤ ਬਖਸ਼ੀ ਅਰਥਾਤ ਅਸ਼ਨਾਨ ਕਰਕੇ ਨਾਮ ਕਾ ਜਾਪ ਇਸਲੀਏ ਕਹਾ ਹੈ ਕਿ ਆਪ ਕੀ ਜੜੋ' ਦਰਗਾਹ ਵਿਚ ਲਗ ਜਾਣ, ਆਪ ਹਰੇ ਭਰੋਂ ਰਹੇਂ' ਅਤੇ ਤੇਜ ਰਫਤਾਰੀ ਸੇ ਸਚ ਖੰਡ ਮੈ ਆ ਜਾਂ ਸਕੇ” ॥

ਮੂਲ -ਏਕ ਬੇਰ ਸਭ ਖਾਲਸੇ, ਕੀਨੀ ਬਾਤ ਹਜੂਰ ॥ ਮੁਗਲ ਪਨਾਣਾ ਤੇਜ ਬਡ,ਹੁਕਮ ਕਰੋਂ ਹਮ ਸੂਰ ॥੮॥

ਅਰਬ-ਏਕ ਵੈਰ ਸਰਬ ਖਾਲਸੇ ਜੀ ਨੇ ਸਤਿਗੁਰੂ ਸਚੇ ਪਾਤ- ਸ਼ਾਹ ਜੀ ਕੈ ਚਰਨੋਂ` ਮੈਂ ਬੇਨਤੀ ਕੀ, ਕਿ ਮੁਗਲ, ਪਠਾਨੋ ਕਾਂ ਤੇਜ ਪ੍ਰਤਾਪ ਬੜਾ ਹੈ ॥ ਸਤਿਗੂਰੂ ਸੂਰਮੇ ਜੀ | ਇਸ ਬਾਤ ਨੂੰ ਹਸੇਂ ਖੋਲ ਕਰ ਸਮਬਾਵੇਂ ॥ “ਤਾਂ ਬਚਨ ਹੂਆ, ਏਕ ਬੇਰ ਜਮ ਨੌ ਨੈਮ ਬਾਂਧਿਆ,

ਕਿ ਮੈਂ ਹਿੰਸਾ ਨ ਕਰੋਂਗਾ ॥ ਪ੍ਰਜਾ ਬਧ ਗਈ ॥ ਤਾਂ ਕਾਲ ਕਾ

ਭੈ ਦੂਰ ਹੋ ਗਿਆ ॥ ਖਲਕ ਜਹਾਨ ਵਿਚ ਭੀੜ ਬੜੀ ਹੂਈ ॥

ਵੈਕਰਮ, ਜਗ, ਦਾਨ, ਨਾਮ ਭੂਲ ਗਿਆਂ ॥ ਸਭ ਭ੍ਰਿਸ਼ਟ ਹੋ

ਗਏ ॥ ਦੇਵਤਿਆਂ ਕੀ ਚੀਸ ਕਰਨ ਲਰੀ, ਤਾਂ ਸੁਰ (ਦੇਵਤੇ)

ਬ੍ਰਹਮਾ ਪਾਸ ਜਾਏ ਪੂਕਾਰੋਂ ॥ ਜੀ ਸਭ ਸ੍ਰਿਸ਼ਰੀ ਕੇ ਕਰਤਾ[ਹਮ

ਸਭ ਦਿਗ ਪਾਲ [ਦਿਸ਼ੋ' ਕੋ ਪਾਲਕ] ਤੋਰੀ ਆਗਿਆ ਮਾਨ

੦02੦1 €161ਘਪੂ ।4੦॥੧੦॥1€161੦॥0&3।0੦11.੮੦॥॥

(੧੭) ਕਰਿ ਅਪਨੇ ਕਾਜ ਕੋ ਲਗੇ ਆਹੇ ॥ ਤੇਂਰੀ ਰਹਮਤਿ ਹੂਈ ॥ ਸੇਵਾ ਕੀ ਬਖਸ਼ਤ' ਲੋਗ ਅਸਾਨੂੰ ਮਾਨਕੇ ਬਲਿ [ਕੁਰਬਾਨੀ, ਸਦਕਾ] ਲਗੇ ਦੇਣੇ, ਮੰਨਣੇਂ ਲਾਗੇ ॥ ਸੋ ਭੀ ਦੂਰ ਹੂਆ ॥ ਜਮ ਨੇ ਤਪ ਅਰੈਭਿਆ ॥ ਲੋਗ ਮਰਣੇਂ ਤੇ ਰਹਿ ਗਏਂ ॥ ਦੇਵਾਂ ਕਾਂ ਭੈ ਜਾਂਦਾ ਰਹਿਆ ॥ ਤਾਂ ਬ੍ਰਹਮਾ ਬੋਲਿਆ, ਨੌਤ ਐਸੀ ਹੈ (ਅਕਾਲ ਪੁਰਖ ਕਾ ਹੁਕਮ ਐਸਾ ਹੀ ਹੈ ॥) ਕਰਤੀ ਅਕਰਤੀ ਹੈ (ਜੋ ਕਾਮ ਨਹੀਂ ਹੋਣ ਚਾਹੀਜੇ, ਉਹ ਹੋ ਰਹਾ ਹੈ ॥)ਕਰੋਂਗਾ ਓਸੇ ਹੀ (ਵੂਹੀ ਈਸ਼ਰ ਹੀ ਇਸ ਕੋ ਠੀਕ ਕਰੋਂਗੇ; ਉਸੀ ਤਰ੍ਹਾ ਪਹਿਲੇ ਜੈਸਾ ਠੀਕ ਹੋ ਜਾਵੇਗਾ 1 ਤੁਮ ਜਾਵੋ; ਅਪਣਿਆਂ ਨ

ਪ੍ਰਕਾਰ ਦੀ ਮੌਤ ਹੂਈ ॥ ਲੋਗ ਡੇ ਬਚੇ; ਸੋ ਕਰਦ ਜਾਦੇਂ ਦੂਰ [ਜਲਾਲ ਗੌਧਰਬ] ਕ/ ਸ਼ਹਰ _ਕੌਧਾਰ ਮਾਂਝ

ਮੋ ਸਾਕ ਕਰਨੈ ਲਗੋ, ਏਕ ਮੋਕ ਹੋ ਗਏ।ਉਸ ਥਾਇ ਕਾ ਰਾਜਾ ਮੋਮਨ ਸ਼ਰਫ ਥ ॥ ਏਕ ਦਿਨ ਬਾਗ ਮਾਹਿ ਗਇਆ ॥

੦02੫1 €161ਘਪੂ ।4੦॥੧੦॥1€161੦॥0&3।0੦11.੮੦॥॥

੧੮ ) ਰਾਜੇ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲੋਗਾਂ ਦੀਆਂ ਲੋਗਾਈਆਂ[ਔਰਤਂ] ਭਰਮਾਈਆਂ ਅਤੋਂ ਅਪਨੋਂ ਘਰ ਮੈਂ ਲੈ ਗਇਆ ॥

ਜਿਨਾ ਤਕਰਾਰ ਕੀਤਾ, ਕਿ ਹਮ ਮਰਾਂਗੀਆਂ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਰਦਾਰੀ ਦਾ ਲੋਭ ਦਿਤਾਂ ਤੋਂ ਸੈਭਾਨ ਉਪਾਈ ॥

ਬਿਦਿਆ ਧਰ ਪਾਠਕ ਕੀ ਬੇਟੀ ਤੋਂ ਪੋਟਲ ਖਾਨ ਮੂਦਗਲੀ ਬ੍ਰਾਹਮਣੀਤੇਂ ਮੁਗਲ ਮੁੰਗਾਲ ਬੇਗ ਸ਼ੋਂਖਰਾ ਕੈ ਸਿਖਾਂ- ਵਤ ਕੀ ਬੋਟੀ ਸੋ ਸ਼ੋਖ ਸੈਮਨ, ਸਜਾਤੀ ਪਾਸ ਤੋਂ ਬੈਠ ਜਨ- ਮਿਆਂ ॥ ਪੂਛਿਆ ਤੇਰਾਂ ਗੌਤ ॥ ਬੋਲੀ ਮੈਂ ਬੇਵੀ ਸਜਾਦ ਰਾਇ ਕੀ ਹੋਂ ॥ ਸੂਣ ਕਰਿ ਸ਼ਰਮਿੰਦਾ ਹੋ ਗਇਆ ॥ ਕਿਉ' ਜੋ ਉਸ `ਗੱਜੀ ਕੇ ਸਜਾਦਾ ਸਵਾਣੀ ਕਾ ਬੋਟ ਥਾ, ਜਿਸਨੂੰ ਰਾਜਾ ਨੋ `ਦੇਸ ਤੋਂ ਨਿਕਾਲ ਦਿੱਤਾ ਸੀ ॥ ਅਪਣੀ ਪੂੜ੍ਰ ਕੀ ਬੇਟੀ (ਪੋਤੀ ਸੁਣਕੇ ਪਛਤਾਇਆ ॥ ਹਿੰਦਵਾਤ ਸ਼ਰੱਫ [ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਸ਼ਰੱਫ ਸਾਈਂ ਲੋਗ ਕੀ ਬੈਦਗੀ ਜਾਇ ਕਰਨੋਂ ਲੱਗਾ [ਕਿਸੀ ਫਕੀਰ_ ਕੀ ਸ਼ਰਨ .ਮੈੱ ਰੀ ਜਾਂ ਬਹੁਤ ਦਿਨ ਬੀਤੋਂ, ਬੋਲਿਆ [ਸਾਈਂ ਲੋਕ ਨੇ ਕਹਾ], ਔਸਾਂ ਪਹਿਰਾ ਆਵੈਗਾ, ਸੱਜਦ ਏਸ ਕਪਟ ਤਰੀ ਸੰਤਾਨ ਕੈ ਰਖਣਰੀ ਵਹ ਸੱਜਦ ਹੂਬੈ॥ ਤੂੰ ਭੀ ਨੈਤ ਮਾਂਨ [ਖੂਦਾ ਕੀ ਮਰਜ਼ੀ ਮੈਂ ਰਹੋ] ॥ ਚਾਲੀਸਾ ਕਰ ॥ ਅਪੂਛਿਆ [ਦੀਰਪ] ਪਾਪ ਜਾਂਦਾ ਰਹੇਗਾ ॥ ਭਾਈ ਸਿਖੋ, ਨਸ ਕੋ ਜਮ ਤੋਂ ਗਏ, ਅਰਜਨ, ਭੀਮ) ਪਾਂਡਵ ਨੇਂ ਮਾਰੋਂ ॥ ਉਸ ਅੰਕ ਕੋ ਕਾਲ ਕਪਿਆਂ। ਫੋਰ ਮਹਾਰਾਜ ਜੀ ਨੇਂ ਹੂਕਮ ਕੀਤ:- ਮੂਲ -੬ਐਕਲ ਪੂਰਖ ਤੋਂ ਹੋਤ ਹੈ' ਕੋਟਕ ਬਿਸ਼ਨ ਮਹੇਂਸ ॥

ਕੋਟ ਇੰਦਰ ਬ੍ਰਹਮ ਕੈਂਤੇ ਰਵ ਸਸ ਕੋਣ ਜਲੋਸ ॥

ਤੈਸੇ ਸੇਵਕ ਸਾਥ ਹਮ ਮਾਰੋਂ' ਚਾਰੋਂ ਸ਼ੇਖ 1?

੦02੦1 €161ਘਪੂ ।4੦॥੧੦॥1€161੦॥0&3।0੦11.੮੦॥॥

(੧੯) ਅਰਬ-ਉਸ ਅਕਾਲ ਪੁਰਖ ਸੇ ਕਰੋੜੋਂ' ਹੀ ਵਿਸ਼ਨੂੰ, ਸ਼ਿਵ ਜੀ

ਹੋਤ ਹੈਂ ਕਰੌੜੋਂ'_ ਹੀ ਇੰਦਰ; ਬ੍ਰਹਮਾਂ ਅਤੇ ਸੂਰਜ)

ਚੰਦ੍ਰਮਾਂ, ਵਰਨ ਦੈਵਤੇਂ ਉਤਪਤ ਗਹੌਂਤੇ ਹੈ' ॥ ਪਰੰਤੂ

ਅਸੀਂ ਅਪਨੀ ਫੌਜ ਕੇਂ ਸਾਥ ਇਨ ਮੁਗਲ, ਪਠਾਨੱ

ਕਾ ਨਾਸ ਕਰੋਂਗੇ ॥

ਤਾਂ ਪੂਛਿਆਂ ਸਿਖਾਂ, ਜੀ _ਸਚੇਂ ਪਾਤਿਸ਼ਾਹ; ਕੋਈ ਰਹੇਂਗਂ ਭੀ ਕਿਨ! ? ਤਾਂ ਬਚਨ -ਚੋਇਆ) ਉਨ੍ਹਾਂ ਕਾਅੰਗ (ਧੜਾ,, ਜੋਰ, ਬਲ) ਦੇਖ ਕਰਿ ਬੂ ਧਰਮ ਛਕ ਮਿਲਰਹੇ_ ਹੈਂ (ਉਨ ਕੇ-ਜਬਦਿਕ ਮਿਕ ਹੋ ਰਹੋ ਹੈਂ)॥ ਉਨ੍ਹਾਂ ਪਰ ਨਹੀ ਅਰਥ/ਤ ਇਹ_ ਸਭੁ ਬਾਗੀ-ਹੂਏ' ਬੈਠੇ ਬੈਠ ਹੈਂ, ਕਿਸ ਨਹੀਂ ਮਾਨਤੋਂ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਪਰ ਕਿਸੀ ਕਾਂ ਜ਼ੋਰ ਨਹੀਂ, ਵਿ ਉਹ ਅਵੱਲ ਦਰਜੈਂ ਕੇ ਗੁਮਰਾਹ ਹੈਂ ॥ ਐਸੇ ਜੋ ਮੁਨਕਰ'ਪੁਰਸ਼ ਹੈਂ ਵੁਹ ਸਭ ਤਬਾਹ ਹੋਂਗੇ ਅਰ ਮੌਤ ਕੇ ਘਾ ਉਤਰੇਂਗ੍ਰੋ॥ ਉਸ ਅੰਗ ਕੇ ਸਭ ਮਰਹਿੰਚੀਂ, ਖਾਲਸਾ ਜੀ) ਉਨ ਸਭ ਕੋ ਹਮ ਮਾਰੇਂਗੇਂ ॥ ਰੇ

ਹੋਰ ਬਚਨ ਦਾ ਅਰੰਭ ਪਰਸੋਂ (ਤੀਸਰੇ ਢਿਨ) ਚੜ ਕਰ (ਘੋੜੋ ਪਰ ਸੰਢਾਰ ਹੋਂ =-

ਕਰ) ਕਮਾਨ ਲੈ ਕਰ ਗੂਰੂ ਜੀ ਚੱਲੇ ॥ ਬਾਹਰ ਕਮਾਨ ਬਿੰਚੀ, ਸ਼ਬਦ ਗਗਨ ਤੇਂ ਹੂਆ, ਗੂਰੂ ਜੀ ਰਖ ਲੈਣਾ ॥ ਬਨਾਂ ਤੇ ਪਰ- ਬਤਾਂ ਤੋਂ ਇਹ ਅਵਾਜ ਸੂਣੀ ॥ ਚੜ ਕਰ ਨੀਲੋਂ ਘੋੜੇ ਉਪਰ ਦੂਰ ਗਏ ਸ਼ਿਕਾਰ ਕੇ ਪਰਚਣੇਂ ॥ ਤਾਂ ਰਾਜਾ ਬਾਲੀਆਂ ਚੌਦ, ਆਲਮ ਚੰਦ ਲੈ ਕਰਕੇ ਸਿਪਾਹ ਆਇ ਪਹੁੰਚਾ ਅਤੇ ਬਹਾਦਰੀ ਦਿਖਾਵਨੇ ਕੇ ਹੰਕਾਰੀ ॥ ਗੁਰੂ ਜੀ ਨੀਲਾ ਵਗਇਆ (ਦੌੜਾ”

੦02੦1 €161ਘਪੂ ।4੦॥੧੦॥1€161੦॥0&3।0੦11.੮੦॥॥

ਉਮ) ਪੂਰਬ ਨ ਸੱ ਕਦੀ ਪਹੀਏ ਆਇ ਪਹੂੰਚੇ ॥ ਸਿੱਖ ਲਗੇਂ ਜੁਧ ਕਰਨੇ, ਲੜਾਈ ਬਹੂਤ ਕਰੀ ॥ ਪੀਛੋ ਦੇਖਿਆਂ (ਜਦ ਸਿੰਘੋ ਨੇ ਮੂੜ ਕੇ ਦੇਖਿਆ) ਗੁਰੂ ਜੀ ਫੈਂਡ ਕਰ ਭਾਣਾ ਕਰ ਗਏ (ਚਲੋਂ ਗਏ) ॥ ਗੁਰੂ ਜੀ ਕੈ ਪੀਛੇ ਸਿਖ ਭਾਰੀ॥ ਰਾਜਿਆਂ ਨੇ ਬਹੁਤ ਸਿਖ ਮਾਰੇ॥ਤਾਂ ਸਿਖ ਦੌੜਕੋ ਜਾ ਪੁਕਾਰੋਂ ਸਚੇਪਾਤਿਸ਼ਾਹ, ਚਖ ਲੋਵੋ,ਤੋਰਾ ਬਿਰਦ ਹੈ (ਆਪ ਕਾ ਧਰਮਹੈ ਸਹਾਇਤਾ ਕਰਨਾ) ॥ ਬਨ ਬਿਨਾ ਸ਼ੇਰ ਭਲਾ ਨਹੀਂ” ਸੋਭਤਾ ॥ ਤਾਂ ਬਚਨ ਹੋਇਆ ॥ ਮੂਲ -ਸਿਦਕ ਪੂਕਾਰੇ ਖਾਲਸਾ, ਗੁਰ ਕੀ ਬਾਣੀ ਪਾਠ ॥ ਆਪੋ ਬਨ ਆਪੋ ਸਿੰਘ, ਬਿਰਦ ਬਿਹਾਰੀ ਰਨ॥ ਅਰਥ-ਆਪ ਸਿਖ,ਗੁਰੂ ਕੀ ਬਾਣੀ ਕ/ ਪੀਠ ਕਰਕੇ ਅਹੌਕਾਰ ਸੈ ਯਿਹ ਕਹਤੋਂ ਥੇ, ਕਿ ਹਮ ਸਿਦਕੀ ਸਿਖ ਹੈਂ ਅਚ -_ਰਾਠ ਬਣ ਕਰ ਼ੀਗੇ' ਮਾਰਤੇ ਥੇ ਕਿ ਹਮ ਹੀ ਬਨ (ਜੰਗਲ) ਹੈ ਅਰ ਹਮ ਹੀ ਸ਼ੋਰ ਹੈਂ ॥ ਹੂਣ ਸਤਿਗੁਰੂ ਕੋ ਕਿਉਂ ਕਹਿਤੇ ਹੋ ਕਿ ਬਿਖਦ ਕਾ ਖਿਆਲ ਕਚੋ ॥ ਮੋਰਾ ਉਪਦੇਸ਼ ਯਿਹ ਹੈ ਕਿ ਆਪ ਸਿਦਕ ਕੌ ਜਰੂਰ ਪਾਲੋ ਪਰੌਤੂ ਅਹੰਕਾਰ ਨ ਕਰੋਂ ॥ ਤਾਂ ਪਿਛੋਂ ਤੀਰ ਪੰਜ ਚਲਾਏ, ਚਉਫੋਂਰੋ ਤੇ ਫੌਜਾਂ ਹੀ ਦੀਸੈ ॥ ਲੱਗਾ ਜੁਧ ਹੋਣੇ ॥ ਤਾਂ ਗੂਰੂ ਜੀ ਕਰੋਂਦੋ ਕੇ ਬੂਟੇ ਪਾਸ ਖੜੈਂ ਦੇਖੋ ਤਮਾਸ਼ਾ ॥ ਖਾਲਸੇ ਜੀ ਨੈ ਗੂਰੂ ਜੀ ਕਾ ਬਲ ਪਾਇਕੈ ਮਾਰ ਭਜਾਇ ਦਿਤੋਂ ॥ ਤਾਂ ਮੈਂ ਕੌਬਿਆ (ਭਾਈ ਰਾਮ ਕੰਵਰ ਜੀ ਕਹਤੇ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਕੌਤਕ ਵੇਖ ਕੇ ਮੇਰੀ ਇਹ ਹਾਲਤ ਹੋਈ ਕਿ ਮੈੱ ਕਪਿਲੇਂ ਲਗਾ) ॥ ਹਸ ਕਰ ਬੋਲੋ, ਕਿਸ਼ਨ ਜੀ, ਊਧਉ

੦02੦1 €161ਘਪੂ ।4੦॥੧੦॥1€161੦॥0&3।0੦11.੮੦/॥

(੨੧)

ਨੂੰ ਰਖਕੈ ਆਪ ਚਲੋ ਗਏ ਥੇ ॥ ਗੁਰੂ ਕੇ; ਭਾਈ ਗੁਰਬਖਸ਼ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਭੀ ਰਖਕੇ ਪ੍ਰਲੋਕ ਸਿਧਾਰਨਰੀ, ਨਾਂ ਡਰੋ, ਨਾ ਡਰੋਂ ॥ ਤਾਂ ਸੈਂ ਰੋਇ ਦਿੱਤਾ ॥

ਬਚਨ ਹੋਇਆ, ਚਲਾਇਕੇ (ਪਹਾੜੀ ਰਾਜੋ' ਕੀ ਫੌਜ ਕੋ ਸ਼ਕਸਤ ਦੇ ਕਰ) ਖਾਲਸਾ ਭੀ ਆਵਦਾ ਹੈ ॥ ਇਰਨੀ ਬੇਰ (ਦੇਰ ਪਿਛੋਂ) ਖਾਲਸ ਜੀ ਆਇਆ ॥ ਅਕਾਸ਼ੀ ਫੌਜਾਂ ਸਭ ਚਲੀਆਂ ਗਈਆਂ ॥ ਗੂਰੂ ਜੀ, ਫਿਰ ਕਰਿ(ਲੜਾਈ ਸੈ ਫਾਰੰਗ ਹੋ ਕਰ) ਕ੍ਰਿਪਾ ਕੀ ਨਜ਼ਰ ਦਿੱਤੀ ॥ ਬਚਨ ਹੋਇਆ, ਪਹਾੜੀਏ ਹਿੰਦੂ ॥ ਤਾਂ ਖਾਲਸੇ ਬੇਨਤੀ ਕੀਤੀ, ਪਹਾੜੀਏ ਬਨਚਰ(ਜੌਗਲੀ ਜਾਨਵਰ) ਸਾਡਾ ਖਾਜਾਂ ॥ ਗੂਰੂ ਜੀ, ਹਸ ਬੋਲੋ ਤੀਨ ਬੇਰ; ਖਾਲਸਾ ਜੀ ਰਾਜ ਦਾ ਅਭਿਮਾਨ ਕਰਦੇ ਹੈਨ ॥ ਨੌਤ ( (ਭਾਣਾ) ਨਹੀਂ' ਮੰਨਦੇ ॥ ਮੂਲ -ਭਲੀ ਨਿਬਾਂਹੀ ਪੂਰਖ ਨੌ,ਕੀਨੋਂ ਤੀਨੋ ਲੋਗ ॥

ਜਿਨ ਸਿਰਜੀ ਚੋਈ ਤਿਸ ਮਿਟੈ ਤੂਮਾਰਾ ਰੋਗ ॥ ਅਰਥ-ਜਿਸ ਨੇ ਯਿਹ ਤ੍ਰਿਲੌਕੀ ਪੈਦਾ ਕੀ ਹੈ ਅਤੇਂ ਜੋ ਤੀਨ

ਲੋਕੋ' ਕੀ ਮਾਲਕ ਹੈ, ਜਿਹ ਸਭ ਬਖਸ਼ਸ਼_ ਅਕਾਲ

ਪੁਰਖ ਜੀ ਸੇ ਹੋਈ ਹੈ ॥ ਬਨਾਨਾ ਅਤੇ ਨਾਸ਼ ਕਰਨਾਂ

ਉਸ ਕਾ ਹੀ ਖੋਲ ਹੈ ॥ ਆਪ ਸਿਮਰਨ ਕਰੋ ਅਤੇ

ਚਰਨ ਸ਼ਰਨ ਰਹੇਂ ॥ ਆਪ ਕਾ ਅਹੈਕਾਰ ਅਤੇਂ ਜਨਮ

ਮਰਨ ਕਾਂ ਰੋਗ ਦੂਰ ਹੋਗਾ ॥

ਤਾਂ ਖਾਲਸਾ ਖੂਸ਼ੀ ਹੋਆ ॥ ਇਹ ਸਾਖੀ ਗੂਰੂ ਕੀ ਪੂਰੀ ਹੋਈ ॥ ਮਹ ਸਿੰਘ ਨੇ ਜੁੱਧ ਕੀ ਬਾਤ ਸਭ ਸੁਣਾਇ ਦਿੱਤੀ ॥ ॥ ਪਹਿਲੀ ਸਾਖੀ ॥ ਬੋਲੋਂ ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਜੀ ॥ ੧ ॥

੦02੦ €161ਘਹੂ 0੦॥੧੦1॥1€161੦॥0&3।0੦11.੮੦॥॥

(੨੨).

ਰ ਸਾਖੀ ਦੂਜੀ ਬ.............<੦<.....£

ਗੁਰੂ ਜੀ ਕੇ ਹਜੂਰ ਪਰਮ ਨੰਦ (ਵਜ਼ੀਰ) ਮਿਲਾ, ਤਾਂ ਪਰਮ ਸਨੇਹ ਕਰ) ਗੂਰੂ ਜੀ ਕੇ ਹਜੂਰ ਦੀਵਾਨ ਵਿਚ, ਸਭ ਦੀਵਨ ਦੀਆੰ ਪੂਰਨ ਬਾਤਾਂ ਅਥਵਾ ਆਪਨੇ ਆਪਨੇ ਪੰਥ ਕੀ ਕਥਾਂ ਚਲੀ ॥

ਮਦਨ ਦਾਸ ਬੈਰਾਗੀ, ਬੇਨਤੀ ਕਰੀ, ਜੀ ਪਾਤਿਸ਼ਾਹ, ਕੜਾਹੇ ਕਾ ਕੜਾਹ ਪ੍ਰਸ਼ਾਦ, ਮੋਹਨ ਭੋਗ ਹਨੂੰਮਾਨ, ਦੇਂਵੀ ਕਾ ਪ੍ਰਸ਼ਦਿ ਨਾਨਕ-ਬਾਥੇ ਕਿਊ” ਲੀਤਾ ।ਬੂੰਢੇ ਆਹੋਂ ਯ ਪਿਆਰਾ ਲਗਾਂ ਆਹਾ ॥

ਬਚਨ ਹੂਆ, ਏਕ ਬੇਰ _ਸਾਈਂ_ਦਸ _ਬੈਰਾਗੀ ਭੀ ਪੂਛਿ ਸੀ ਸ੍ਰੀ ਗੂਰੂ ਨਾਨਕ ਜੀ ਸੋ ॥ ਤਾਂ ਗੂਰੂ ਬਾਬੇ ਸਹਿਬ ਜੀ ਕਹਿਆ, ਕਿ ਏਕ ਬੇਰ ਹਮ ਉਤਰਾਂ ਖੰਡ ਗਏ ਆਹੇਂ ॥ ਪਹਿਲੀ ਉਦਾਸੀ ਥੀ ॥ ਤਾਂ ਜਾਂਦੇ ਜਾਂਦੇ ਹਿਮਨੂਰ ਪਰਬਤ ਪਰ ਗਏ ॥ ਤਹਾਂ ਸਿੱਧ ਨਾਥ ਆਇ'ਬੈਠੈ ॥ ਆਦੇਸ ਸਾਥੋ ਆਦੇਸ ॥ ਤਾਂ ਗੂਰੂ ਜੀ ਬੋਲੋ,ਕਰਤਾਰ ਸਤਿ, ਸਤਿ ਕਰ- ਤਾਰ ਸਿੱਧੋ ॥ ਤਾਂ ਸਭ ਪੁਕਾਰੇਂ,. ਨਾਨਕ ਤੁਪਾ ਭੰਡਾਰਾ ਦੇਵੋ ਸਿਧੋਂ ਕੋ॥ ਭੰਡਾਰੇ ਕਾ ਪ੍ਰਸ਼ਾਦਿ ਖਵਾਵੋ ॥ ਤਾਂ ਗੁਰੂ ਜੀ; ਮਰ- ਦਾਨੋ ਨੂੰ, ਭਾਈ ਬਾਲੋ ਨੂੰ ਬੈਠਾਇ; ਚਲੋਂ ਬਨ ਕੋ ਅਤੇ ਸਿੱਧਾਂ ਨੂੰ ਨਿਵਤਾ ਭੰਡਾਰੇ ਕਾ ਕਹ ਕਰ ॥ ਬੈਠੋਂ ਕਰਤਾਰ ਦੇਵੈਗਾ ॥ ਦੂਰ ਨਦੀ ਰੀਗਾ ਕੋ ਤਣ ਚਲੇ ਜਾਤੇਂ ਥੈ ॥ ਆਰੀਂ ਏਕ ਸਿੱਧ

੦0੦੦1 €161ਘਪੂ ।4੦॥੧੦॥1€161੦॥0&3।0੦11.੮੦॥॥

(੨੩)

ਆਇਆਂ ॥ ਰੇਂਤਾ (ਖੰਡ) ਦੇ ਰਿਆਂ ॥ ਏਕ ਸਿਧ ਕਾਂ ਰੂਪ ਦ੍ਹਣ (ਘੀ) ਜਲ ਦੇ ਗਿਆ ॥ ਏਕ ਮਹਾ ਦੇਵ ਸਿਧ ਬਿਕੂਤ (ਸੰਦਾ) ਦੇ ਗਿਆ ॥

ਬਹੁਤੇਂ ਫਲ, ਦਾਖ, ਮਿਰਚ, ਚਿਰੌੱਜੀ ਲੋ ਮਿਲੋ । ਫੋਰ ਅੰਤਰਿ ਧਿਆਨ ਹੋ ਗਏ (ਚਲੋਂ ਗਏ) ਆਹੇ ॥ ਤਾਂ ਬਾਂਬਾ ਮੁੜ ਕਰ ਆਏ ॥ਬਾਲੋ ਨੂੰ ਕਹਕੇ ਪੜਦਾ ਸਿਲ(ਪੱਥਰ) ਕਾ ਬਨਾਇ ` ਕਰ ਵਹਾਂ ਬਿਠਾਇ ਦਿੱਤਾ ॥ ਜਾਂ ਬਾਬਾ ਜੀ ਗਏ ਥੈ,ਤ' ਸਿਧਾਂ ਬਿਚਰਿਆ ਸੀ, ਕਿ ਕੌਦ ਮੂਲ ਲੈਣੇ ਤਪਾ ਗਿਆ ਹੈ, ਅਸੀ ਭੀ ਬਿਧ ਹੋ ਬੈਠੀਐ।ਸਭ ਸਿਧ ਬਿਧ ਜੋ ਵਡੇ ਜਿਨਾਂ ਦਾਂਤ ਭੀ ਨਹੀਂ, ਐਸੇਂ ਹੋਇ ਬੈਠੇ ॥ ਤਾਂ ਬੌਲੇ ਗੁਰੂ ਜੀ, ਸਿਧੋ ਲੇਵੋ ॥ ਲਗੈਂ ਦੇਵਨ, ਤਾਂ ਸਿਧ ਸਮੂਹ ਹੋ ਬੈਠੂ॥ ਤਾਂ ਗੂਰੂ ਜੀ ਰਿਧ ਵਧਾਈ ਅਤੇਂ ਸਭਨਾ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ॥ ਤਾਂ ਪਿਛੋਂ ਸਿਧ ਬੋਲੇ, ਤਪਾ ਜੀ ਪੈਨ ਧੰਨ, ਇਹ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ਤੂਮ ਭੀ ਅਚਢੋ (ਖਾਉ) ॥ ਤੁਹਾਨੂੰ ਭੀ ਖਾਇਆ ਚਾਹੀਏ ॥ ਤਾੰ ਗੁਰੂ ਜੀ, ਖਾਇਕੈ ਬੋਲੈ ॥ ਸਿਧ `ਜੀ, ਹਮਾਰਾ ਪਾਵਨ ਕਣ ਪ੍ਰਸ਼ਾਦਿ (ਕਿਨਕਾ ਮਾੜ੍ਰ) ॥ ਤਪ, ਜਪ, ਬ੍ਰਤ ਸਭ ਬਿਰਧ ਹੋਇ; ਹੋਵੈ ਮਨ . ਅੰਹਲਾਦ । ਅਰਥ-ਆਪ ਸਭੁ ਨੇ ਬੂੜੋਂ ਕਾ ਰੂਪ ਧਾਰਾ, ਸ਼ੁਕਰ ਹੈ ਕਿ

ਆਪ ਸਭ ਕੀ ਪ੍ਰਮੇਨਤਾ ਹੂਈ॥

ਤਾਂ ਸਿਧ ਬੋਲੋਂ, ਵਾਹਿ ਵਾਹਿ ਤਪਾ ਜੀ, ਖੰਡ ਦਈ ਥੀ ਬਿਸ਼ਨ ਜੀ, ਮੈਦਾ ਦੀਆ ਮਹਾ ਦੇਵ, ਜਲ, ਘੀ ਬ੍ਰਹਮਾ ਦੀਆ ਥਾ॥ ਫਲ ਦੀਨਾ ਰਿਖ ਸੇਂਵ (ਨਾਮ ਜਪਨੈ ਵਾਲੇ ਰਿਖੀਯੋਂ' ਨੰ) ॥ ਕਪੜਾ ਪੜਦਾ, ਪਤ੍ਰਕਾ (ਬਰਤਨ) ਦੀਆ

੦੧2੦1 €161ਘਪੂ ।4੦॥੧੦॥1€1610॥0&3।0੦11.੮੦॥॥

(੨੪) ਭਵਨੀ ਹਾਥ ॥ ਜਿਨ ਕੇ ਰਖਕ ਆਪ ਈਸ, ਹਮਰੀ ਝੂਠਿਆ ਗਰ (ਲੜਾਈ) ॥ ੧ ॥ ਕਰੋ ਖਿਮਾ ਸਬਦ ਦੇਵ ਭੂਕ, ਤੂਮਰਾ ਮਹਾਂ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥ ਅਰਥ-ਈਸ਼ਰ ਕਾ ਨਾਮ ਜੋ ਭੂਖ ਕੇ ਉਤਾਰਨੇ ਢਾਲਾ ਹੈ ਯਹੀ ਆਪਕਾ ਕੜਾਹ ਪ੍ਰਸ਼ਾਦ ਹੈ ॥ ਕਲ ਮੈਂ ਦੇਵੇ ਪ੍ਰੀਤ ਖਾਇ, ਪੁੰਨ ਪਾਪ ਨਹਿ ਖਾਇ ॥ ੨॥ ਅਰਥ-ਜੋ ਕਲਜੁਗ ਮੇਂ ਕੜਾਹ ਪ੍ਰਸ਼ਾਦਿ ਕਰਕੇ ਵਰਤਾਵੇਗਾ ਅਰ ਆਪ ਭੀ ਪ੍ਰੀਤ ਸੈ _ਖਾਵੇਂਗਾ; ਉਹ ਪੁੰਨ ਪਾਪ ਸੇ ਮੂਬਰਾ (ਇਕ ਪਾਸੇ) ਰਹੇਗਾ ॥ ਪੀਛੈ ਬਚਨ ਕੀਤਾ; ਸਿਧੋ;ਫਲਾਂ ਵਾਲਾ ਕੜਾਹ ਤੁਹਾਨੂੰ ਖ਼ਾਨਣ ਨੌ (ਆਪ ਕੇ ਆਨੰਦ ਕੇ ਲੀਏ) ॥ ਖੌਪੇ ਵਾਲਾ ਦੇਵੀ ਕਾ ॥ ਮਿਰਚਾਂ, 'ਸੇਵਾ, ਚਿਰੌਂਜੀ ਉਪ ਤ੍ਰਿਭਾਵਲੀ ਸੋ ਘਰ, ਗੁਰੂ ਜੀ ਨੂੰ ਨ ਪਹੁੰਚੇਗਾ ॥ ਤਾਂ ਸਿਧ ਅੰਤ੍ਰੋ ਧਿਆਨ ਹੋ ਗਏ (ਛਪ ਗਏ, ਅਲੌਪ ਹੋ ਗਏ) ॥ ਸਾਖ ਦੂਜੀ ਪੂਰੀ ਹੋਈ ॥ ੨ ॥

41404-44015

ਏਕ ਵੇਰ ਗੁਰੂ ਜੀ ਬੈਠੇ ਥੇ, ਦਰਸ਼ਨ ਨੂੰ ਸੰਗਤ ਬਹੂਤ ਅਕੱਠੀ ਆਨ ਭਈ ਥੀ ।ਸੋ ਗੁਰੂ ਜੀ ਕੇ ਦਰਸ਼ਨਾ ਕੀ ਮਹਿੰਮਾ ਕਰਤੇ ਬੈ॥ ਤਹਾਂ ਦਰਸ਼ਨ ਦੀਆਂ ॥ ਗੂਰੂ ਜੀ ਸਾਲ ਸਾਥ

੦02੫1 €161ਘਪੂ ।4੦॥੧੦॥1€161੦॥0&3।0੦11.੮੦/॥

(੨੫

(ਦਰਖਤ ਸਾਲ ਕੇ ਲਨ ੨੦. ਨ ਨ ਕੁਵੇਰ ਰਾਜਾ ਬੈਠਾ ਹੈ ॥ ਤਬ ਗੁਰੂ ਜੀ ਕਾ ਬਚਨ ਹੂਆ; ਸਿਖ ਸਿਖਣੀਆਂ ਕੋਈ ਜਾਣ ਨਹੀ ਦੇਣਾ ॥ ਬਚਨ ਤੇ ਸਭ ਸੈਗਤ ਰੋਕ ਰਖੀ ॥ ਤਾਂ ਸਭ ਸਿਖਾਂ ਕੀ ਭਾਵਨਾ ਉਦਾਸ ਹੂਈ (ਬ

ਸਰਿ ਚਿਰ ਤਾਂ ਸੈਗਤ ਕਾਹਲੀ ਹੂਈ ॥ ਏਕ ਸਿਖ ਥੇ ਮਾਲਵੇ ਕੇ, ਗੂਰੂ ਕੇ ਹਜੂਰ ਬੀਰਤਨ ਹੈਦਾ ਸੀ, ਕੋਈ ਕਹਿ ਨ ਸਕੈ॥ ਉਸ ਸਮ ਸਿਖ ਜੂ ਕੌਮ ਘਰ ਕਾ ਬਹੂਤ ਥਾ ॥ ਸੋ ਏਕ ਬਿਊੱਤ ਕੀਤੀ ॥ ਗੂਰੂ ਜੀ ਕੇ ਰੋਕਨੇ ਤੇ ਛੁੱਟਣ ਕਾ ਪਰਪੰਚ (ਫਰੇਂਬ) ਰਚਿਆ ॥ ਏਕ ਮੂਰਦੇ ਕੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸਿਖ ਪਾਇਆ ਸਿੜੀ ਮਾਂਬ ।(ਬੇਬਾਨ ਵਿਚ) ਕੀਰਤਨ ਕਰਤੇ ਜਾਵੇਂ।“ਸੇਵਕ ਕੀ ਓੜਕ ਨਿਬਹੀ ਪ੍ਰੀਤਿ”, ਇਹ ਤੂਕ ਪੜ੍ਹਦੇ ਜਾਵੇਂ ॥ ਗੁਰੂ ਜੀ ਜਹਾਂ ਬੈਠੋ ਥੇ, ਉਹਾਂ ਤੇ ਪਾਸ ਹੋਂਇ ਕਰ ਨਿਕਸੈਂ ॥ ਤਾਂ ਮਹਾਰਾਜ ਜੀ ਨੌ ਪੁਛਣ ਕੀਤਾ, ਇਹ ਸ਼ੋਰ ਸੈਗਤ ਵਿਚ ਰੋਣੋਂ ਕਾਂ ਕਿਉਂ ਹੂੰਦਾ ਹੈ॥ ਤਾਂ ਸਿਖਾ ਜਾਇਕੇਂ ਪੁਛਿਆ ॥ ਫੌਰ ਮੂੜ ਕਰ ਆਇ ਕਹਿਆ; ਜੀ ਸਚੋ ਪਾਤਸ਼ਾਹ) ਸਿਖ ਹੁਕਮ ਸਤਿ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ ਅਰਥਾਤ ਮਰ ਗਿਆਂ ਹੈ । ਤਾਂ ਬਚਨ ਹੂਆ ਕਿ ਈਹਾਂ ਲੈ ਆਵੋ ॥ ਤਾਂ ਬਚਨ ਮਾਨਕੇ ਸਿਖ ਬੁਲਾਇ ਲਿਆਏ ॥ ਉਹਾਂ ਗੁਰੂ ਜੀ ਦੀ ਨਜਰ ਸਾਮਣਾ ਉਤਾਰ ਕੋ ਮ੍ਰਿਤਕ ਨੂੰ ਸ਼ਬਦ ਕੀ ਤੂਕ ਗਾਵਣ ਲਰੀ ॥ ਪ੍ਰੇਮ ਸਾਥ ਹੰਬੂ ਚਲੋ ਜਾਵੇਂ ॥ ਰੋਣਾ ਸਭ ਸਿਖਣੀਆਂ ਕਾ ਬੰਦ 'ਹੂਆ॥ ਤਾਂ ਘੜੀਆਂ ਚਾਰ ਬੀਤੀਆਂ ਆਹੀਆਂ; ਤਾਂ ਗੁਰੂ ਜੀ ਅਰਦਾਸੀਏ ਸਿਖ ਨੂੰ ਬਚਨ ਕੀਤਾ, ਭਾਈ ਸਿਖੀ ਦੂਰ ਹੈ ਭੇਖ ਬਹੁਤਾ ਹੈ॥ ਪ੍ਰੀਤ ਗੁਰੂ ਕੋ ਘਰ ਦੀ ਕਿਸੈ ਸਿਖ ਨੂੰ ਹੋਂਢੇਗੀ ॥

੦0੦੦੧ €161ਘਹੂ 0੦॥੧੦1॥1€161੦॥0&3।0੦11.੮੦॥॥

(੨੬) ਕਿਆ ਕਰੋਂ ਕੀਰਤਨ, ਕਿਆ' ਕਰੇਂਗਾ ਪ੍ਰੇਮ ਕਾ ਰੋਵਣਾ ॥ -ਸਵੈਯਾ-

ਰੋਵਤ _ਰੀਬ _ਮਰੋਂ _ਗੁਰਦੈਵ, ਤੋ ਕੀਰਤਨ ਤੋਂ ਜੋ _ਰੀਬ ਤਾ

ਨਾਵੈੱ'ਦਾਦਰ, ਮੌਨ ਸੂ ਬ੍ਰਿਛ ਹੈਂ; ਬਾਨਰ _ਜੌਗਲ ਬਾਸ ਬਨਾਰੀ ॥ ਪ੍ਰੀਤ ਪ੍ਰਤੀਤ _ਕੀ _ਲੈਂਸ ਬਿਨਾ; ਸਿਖ ਪੰਡਤ ਗਾਇਕ ਜਾਵਤ ਹਾਰੀ ॥ ਅਰਥ-ਅਗਰ ਗੁਰਦੇਵ ਕੇਵਲ ਰੋਠੋਂ ਸੈ ਹੀ ਪ੍ਰਮੈਨ ਹੋ ਜਾਵੇਂ; ਤੋਂ ਪਿੰਡ ਕੀ ਨਾਰੀਆਂ ਮਰਨੇ ਕੇ ਪਿਛੋਂ ਸਭ ਰੋਤੀ” ਹੀ ਹੈ'। ਫਿਰ ਕੀਰਤਨ ਕਰਨੇ ਸੇ ਜੋ ਖੂਸ਼ ਹੋ ਜਾਵੇਂ ਤਦ ਤੋਤੇ ਅਤੇ ਕਬੂਤਰ ਸੋਹਣੀ ਬੋਲੀ ਬੋਲਦੇ ਹਨ । ਅਸ਼- ਨਾਨ ਤੋਂ ਡੱਡੂ ਭੀ ਕਰਤੇਂ ਹੈਨ ਅਤੇ ਜਲ ਮੈਂ ਹੀ ਨਵਾਸ ਕਰਤੋਂ ਹੈ'। ਜੇ ਚੂਪ ਕਰਨੇ ਸੈਂ ਦਿਆਲ ਹੋ ਜਾਵੇਂ' ਤਦ ਸਭ ਦਰਖਤ ਮੋਨ ਕੋ ਹੀ ਯਾਰੋਂ ਹੂਏ ਹੈ' ॥ ਜੇਂ ਜੈਗਲੋੱ' ਅਤੇ ਬਨੋਂ' ਮੈ ਨਿਵਾਸ ਕਰਨੇ ਸੈਂਪ੍ਰਮੈਨ ਹੋ ਜਾਵੇਂ ਤਦ ਬੈਦਰ ਸਦੀਵ ਬਨੌਂ ਮੈਂ ਹੀ ਰਹਤੇ ਹੈ” । ਪਰੰੜੂ ਥੋੜੀ ਸੀ ਭੀ ਪ੍ਰਤੀਤ, ਭਰੋਸੇ, ਯਕੀਨ, ਸਿਦਕ ਕੇ ਬਿਨਾ ਸਿਖ, ਪੰਭਤ ਅਤੇਂ ਗਾਨੋਂ ਵਾਲੇ ਹਾਰੇ ਜਾ ਰਹੇਂ ਹੈ' ਅਤੇਂ ਪੂਰਨਤਾ ਕੋ ਪ੍ਰਾਪਤ ਨਹੀਂ' ਹੋਤੇ ॥ ਤਾਂ ਅਰਦਾਸੀਏ ਬੇਨਤੀ ਕਰੀ, ਜੀ ਜੰਢੋ ਪਾਤਸ਼ਾਹ)

੦02੫1 €॥61ਘਪੂ ।4੦॥੧੦॥1€1610॥0&3।0੦11.੮੦/॥

(੨੭) ਗੁਰੂ ਕਾ ਦਰਸ਼ਨ ਕਰ ਸਿਖਾਂ ਦਾ ਉਧਾਰ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ॥ ਗੁਰਦੇਵ ਕਾ ਦਰਸ਼ਨ, ਕੀਰਤਨ, ਇਹ ਸਿਖ ਕਰਤੇ ਹੈ ॥ ਸਿਖ ਸੈਂਗਤ ਸਭ ਉਧਰੈੱਗੇਂ ॥ ਤਾਂ ਬਚਨ ਹੋਇਆ, (“ਮਨਮੁਖ ਹਾਰੇ ਗੁਰ- ਮੁਖ ਜਗ ਜੀਤਾ? ॥

ਪਾਨੀ ਸੋ ਦੇਵ ਨ੍ਹੀਂ ਜਗ ਭੀਤਰ; _ਭੈਟਤ ਤੀਰਥ _ਪ੍ਰੈਡ _ਬੁਲਾਵੈਂ' ॥ ਬਿੰਦਰ ਕ, ਤਾਰਾ ਕੌ, ਪਵਨ ਸੁਰੋਸ਼, ਦਰਸ਼ਨ ਤੋਂ ਨਹਿ ਛੂਟਨ ਪਾਵੈ ॥ ਲੌਕ ਲਕੀਰ ਕੀ ਲਾਜ _ ਭਰੋ, ਜਨ ਹੋਇਪ੍ਰਤੀਤ,ਤਉ ਨਾਉਤਰਾਵੈਂ॥ ਤਾਂ ਗੁਰੂ ਜੀ ਕਹਿਆ, ਜੋ ਤੈਂ ਦੇਖਣਾ ਹੈ ਤਾਂ ਚੁਪਾਲਾ (ਰੂਪ ਚਾਪ) ਹੀ ਆਗ ਕਾ ਲੋਠਾਈ (ਲਕੜੀ) ਬਲਦੀ ਬਲਦੀ ਬਹੂਤੀ ਏਸ ਸ੍ਰਿਤੁਕ ਕੀ ਅਰਥੀ ਹੇਠ ਦੇਂਹ ॥ਤਾਂ ਬਚਨ ਮਾਨਕੇਂ ਅਰਦਾਸੀਆ ਗਿਆ ਅਰ ਤਿਵੇਂ ਹੀ ਕਰੀ/ਮਗਨ ਕੀ ਮੁਆਤੀ ਹੈਠ ਦਿਤੀ ॥ ਕਖ ਬਲਨੇ ਲਹੈਂ ਤਾਂ ਸੇਂਕ ਸਾਥ ਜਲਨੋ ਲਾਗਾ॥ ਅਰਥੀ ਵਾਲਾ ਸਿਖ ਦੁਸ਼ਾਲਾ ਖੱਫਣ ਬਾੜਕੇ ਨਠਾ ॥ ਸੰਗਤ ਅਤੇਂ ਲੌਗ ਬਿਸਮੈਂ, ਹੈਰਾਨ ਹੋ ਗਏ ਜੋ ਇਹ ਭਾਣਾ ਕਿਆ ਵਰਤਿਆ ॥ ਤਬ ਉਹ ਕੀਰਤਨੀਏ ਮ੍ਰਿਤਕ ਘਰ ਵਾਲੇ ਸ਼ਰ- ਮਿੰਦੇ ਹੋ ਗਏ ॥ ਅੱਖੀਆਂ ਵਿਚ ਲਾਜ ਆਈ ॥ ਤਾਂ ਬਚਨ ਹੋਇਆਂ ॥ ਭਾਈ ਇਹ ਸਿਖ; ਸ਼ਬਦ ਅਤੋਂ

੦02੫1 €161ਘਪੂ ।4੦॥੧੦॥1€161੦॥0&3।0੦11.੮੦/॥

ਜਾਨੋ ਗੂਰੂ ਜੀ ਬੋਲੋ, ਸੂਣੌ ਸਿਖੋ, ਗੂਰੂ ਜੀ ਕੇ ਹਜੂਰ ਜੋ ਤੁਸਾਂ ਕਾ ਕਪਦ ਚਲਂ ਜਾੰਦਾ, ਪੂਰਾ ਕਰ ਜਾਂਦੇ, ਤਾਂ ਤੂਸੀਂ ਘਰ ਜਾਇਕੇ ਚਰਚਾ ਕਰਦਿਓ; ਕਿ ਜੈਸੇ ਸਭ ਲੌਂਗ) ਤੌਸਾਂ ਗੁਰੂ ਜੀ॥ ਤਾਂ ਤੁਹਾਡਾ ਸਿਦਕ ਜਾਂਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਸਿੱਖੀ ਕਾ ॥ ਸਿਖਾਂ ਕੀ ਵਲ ਦੈਂਖ ਕਰ ਬਚਨ ਹੋਯਾ;

“ਵਿਫੜੋਂ ਕੌ ਮੇਲ ਗੂਰੂ ਸਭ ਕੋ _ਬਖਸ਼ਣਹਾਰ ॥ ਬਖਸ਼ਣਹਾਰਾ ਬਖਸ਼ ਲੈ ਨਾਨਕ ਪਾਰ ਉਤਾਰ? ॥

ਤਾਂ ਮੈਗਤ ਨੂੰ ਖੂਸ਼ੀ ਕਰੀ, ਜਾਣੋਂ ਕਾ ਹੁਕਮ ਕੀਤਾ ॥ ਸਾਖੀ ਪੂਰੀ ਹੋਈ ਬੋਲੋ ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਜੀ ॥੩॥

-੦=-

ਇੱ

5 -<੭। -”॥ <।

ਏਕ ਬੋਰ ਗੁਹੂ `ਜੀ ਬੈਠੋ ਬੈ॥ ਮਗਤ ਦਰਸ਼ਨ ਕਰਤੋਂ ਕਰਤੋਂ ਤ੍ਰਿਪਤ ਨ ਹੌਢੈ ॥ ਤਾਂ ਏਕ ਸਿਖ ਸਿਖਣੀ ਨੇਂ ਆਗੇ ਆਇਕੈ ਮਥਾ ਫੌਕਿਆ ਅਤੋਂ _ਬੇਨਡੀ,ਕਰੀ ॥ ਜੀ, ਸਚੈਂ ਪਾਤ- ਸ਼ਾਹ, ਤੂਹਾਡਾਂ ਦਿਤਾ ਏਕ ਬੇਟਾ ਸੀ ਸੋ ਡਿਆਂਗ ਬੈਠਾ ਹੈ ॥ ਭਲ ਸਿੰਘ ਦੀ ਬੇਟੀ ਪਿਛੋ ਲਗੀ ਸੀ; ਸੋ ਨਿਰਮੋਹੀ ਹੋਇਕੈ ਖੋਲਦਾ ਹੈ ॥ ਸਾਨੂੰ ਬੜਾ ਦੁਖ ਹੈ ॥_ ਐਸੀ ਸਮਝਾਵਨੈ ਹਾਂ, ਤਾਂ

੦0੦0੦ €॥61ਘਹੂ 0੦॥੧੦1॥1€161੦॥0&3।0੦11.੮੦॥॥

ਰ (੨੬) _ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ, ਕਿਤੇ ਦੇਸ ਪਰਦੇਸ ਜਇਕੈ ਫਕੀਰ ਹੋ ਜਾਵਾਂਗਾ। ਤਾਂ ਬਚਨ ਕੀਤਾ; ਬੁਲਾਵੋਂ ॥ਤਾਂ ਜਾਂਇਕੇ ਸਿਖ ਬੇਟੇ ਨੂੰ ਬੁਲਾਇ ਲਿਆਇਆ ॥ ਤਾਂ ਸਿਖ ਦਾ _ ਬੇਟਾ ਹਥ ਜੋੜਕੇ ਗੁਰੂ ਜੀ ਕੇ

ਖਲੋਇਕੇ ਦਰਸ਼ਨ ਕਰਨੋਂ ਲਾਗਾ ॥ ਤਾਂ ਗੁਰੂ ਜੀ ਬੋਲੋ, ਭਾਈ ਤੇਰੇ ਮਾਇ ਬਾਪ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ, ਸਾਡਾ ਬੇਟਾ ਸੋ ਜਗਤ ਤੋ ਨਿਆਰ' ਹੈ ਹੋਇਆਂ ॥ ਅਸੀਂ ਪੂਛਦੇ ਹਾਂ, ਤੈਨੂੰ ਬੈਰਾਗ ਕਿਉਂ ਕਰ ਹੋਇਆ ਹੈ ਅਤੋਂ ਤੂੰ ਸਿਖ ਕਿਸਦਾ ਹੈ' ਅਤੇ ਤੇਰਾ ਨਾਉ ਕਿਆ ਹੈ ਅਤੇ ਤੋਰਾ ਪਰਚਾ ਕਿਆ ਹੈ, ਸਚ ਕਹੂ ॥ ਉਮਰ ਤੇਰੀ ਅਠਾਰਾਂ ਢਰਖਾਂ ਦੀ ਜਾਣੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ॥ ਜਿਨਾ ਭੋਰ ਜੋਗੇ ਹਨ, ਤੋਂ ਬੂਢੇ ਹੋ ਗਏ ਹਨ, ਉਨ੍ਹਾ ਨੂੰ ਬੈਰਾਗ ਤ! ਹੂੰਦਾ ਨਾਹੀ ॥ ਤੈਂਰੇ ਬੜੋਂ ਭਾਗ ਹੈਨ,` ਤੇਰੋਂ' ਦਰਸ਼ਨ ਨੂੰ ਚਾਹਕੇ ਮੰਗਵੀਇਆ ਹੈ ॥ ਤਾਂ ਸੂਣ ਕੋ ਬੋਲਿਆਂ ਸਿਖ ਕਾ ਲੌਂਡਾ ਹਥ ਜੋੜਕੇ || ਗੁਰੂ ਜੀ,ਸਚੇਂ ਪਾਤਸ਼ਾਹ, ਕਿਉ ਹਸਦੇ ਹੋ। ਭਉਜਲ ਕੈ ਜੀਊ ਹਾਂ, ਹਮ ਤੁਹਾਡੇ ਦਰਸ਼ਨ ਕਰ ਪਾਰ ਉਤਰੈ ਗੋ ॥ ਅਜਾਣਾ ਜਾਣ ਬੂਬ ਕੈ ਪੂਛਦੇ ਹੋ ॥ਨਾਊ” ਨੰਦ ਸਿੰਘ ਹੈ. ਮੇਰਾ, ਸਿਖ ਗੁਰੂ ਕਾਂ ਹੈਂ ॥ ਬੈਰਾਗ ਗੁਰੂ ਕੀ ਬਾਣੀ ਵਿਚੋਂ' ਪ੍ਰਰ- ਫਿਆ ਹੈ ॥

“ਕਿਆ ਬੂਢਾ, ਕਿਆ ਬਾਲਾ ॥ਗੂਰ ਸਰਣੀ ਜੋ ਜਾਇਗਾ, ਮੁਕਤ ਹੋਇ ਤਤਕਾਲਾ? ਨਾਉ (ਬੇੜੀ) ਚੜਨ ਕੀ ਭਾਂਤ ਹੈ ॥ ਸਚੇਂ ਪਾਤਸ਼ਾਹ; ਮਾਇ ਬਾਪ ਨੇਂ ਪੜ੍ਹਾਇਆ ਬਾਣੀ ਗੂਰੂ ਕੀ ॥ ਤਾਂ ਮੈਂ ਪੜ੍ਹਿਆ, ਬਾਣੀ ਕੌਠ ਕੀਤੀ, ਪ੍ਰੇਮ ਲਗਾ ਪੜ੍ਹਨੇ ਕਾਂ ॥ ਤਾਂ ਸੈਂ ਅਨੰਦ ਜੀ ਕੀ ਤੂਕ ਬਿਚਾਰ ਕੇ ਮਨ ਵਿਚ ਧਰ ਰੱਖੀ ॥ “ਇਹੁ ਕੁਵੰਬੂ ਤੂ ਜਿ _ਦੇਖਦਾ, ਚਲੈ ਨਾਹੀ, ਤੇਰੈ ਨਾਲੋ ॥

੦02੦1 €॥61ਘਪੂ ।4੦॥੧੦॥1€161੦॥0&3।0੦11.੮੦॥॥

(੩੦) ਸਾਬਿ ਤੇਰੈ ਚਲੈ ਨਾਹੀ ਤਿਸੁ ਨਾਲਿ ਕਿਉ ਚਿਕੂ ਲਾਈਐ ॥? ਇਸ ਨੂੰ ਦਿਨੋ ਰਾਤਿ ਮੈਂ ਚਿਤ ਰਖਣੋਂ ਲੱਗਾ ॥ ਤਾਂ ਐਸਾ ਹੋਇਆ; ਕਿ ਮੋਗਾ ਮਨ ਉਦਾਸ ਹੋ ਗਿਆ ॥ ਜਗਤ ਤੁਛ ਦੇਖਣੈ ਲੱਗਾ) ਜੈਸੇ ਧੂਏ ਕਾ ਬਾਦਲ ਹੋਇ ਕੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ॥ ਤਾਂ ਮੈਂ ਜਾਣਾ, ਜੋ ਕੂਛ ਕਸਰ ਹੋ ਗਈ ਹੈ ॥ ਮੈਨੂੰ ਖਾਣਾ, ਪੀਣਾ, ਹਸਣਾ, ਬੋਲਣਾ, ਬਿਸਰ ਗਈ ਸਭ ਬਾਤ ॥ ਸ਼ਰਣ ਤੁਮਾਰੀ ਹਾਂ ॥ ਤੁਹਾਡੇ ਸ਼ਬਦ ਕਾ ਗੁਣ ਇਹ ਹੋਇਆ ਹੈ ॥ ਤਬ ਸੂਣ ਕੇ ਸਿਖ ਤੋ ਗੁਰੂ ਜੀ ਬੋਲੋ; ਭਾਈ ਸਿਖੋ; ਤੂਸੀ ਭਰਮ ਨ ਕਰੋਂ ॥ ਤੁਸਾਡੇ ਬੋਟੋ ਨੂੰ ਕੁਛ ਭੂਤ, ਪ੍ਰ ਪ੍ਰੇਤ, ਰੋਗ ਕੌਈ ਨਹੀ ॥ ਏਸ ਦੇ ਭਾਗ ਜਾਰੀਂ ਹੈਨ ॥ ਤੂਸੀ ਬੇਸਦੇਂ ਖੈਹੜੇ ਮਤ ਪਰੋ ॥ ਤੂਹਾਨੂੰ ਹੋਰ ਬੇਟਾ ਬਖਸ਼ਿਆ ॥ ਇਸ ਨੂੰ ਆਪੈਂ ਹੀ ਗੁਰੂ ਕੈ ਸਮਬਾਇ ਲੈਵੇਂਗੇ ॥ ਐਸੇਂ ਹੀ ਏਹਨੂੰ ਤੂਸੀ ਛਡ ਕੈਂ ਘਰ ਜਾਵੋਂ ॥ ਏਸ ਦੀ ਸਿੱਖਣੀ ਭੀ ਗਾਜੀ ਰਹੇਗੀ ॥ ਆਪੈਂ ਹੀ ਕੂਟੰਬੀ ਹੋ ਰਹੈਗਾਂ॥ ਤਾਂ ਸਿੱਖ ਸਿਖਣੀ ਖੂਸ਼ੀ ਹੋ ਕਰ ਮਥਾਂ ਟੈਕ ਕਰ ਘਰ ਨੂੰ ਗਏ ॥ ਉਹ ਸਿਖ ਦਾ ਪੁੱਤ ਨਿਤ ਗੂਰੂ ਜੀ ਕੌ ਹਜੂਰ ਬੈਠਾ ਰਹੈ ਹਥ ਜੋੜ ਕੈ ॥ ਸਾਖੀ ਪੂਰੀ ਹੋਈ ਚੌਥੀ ॥ ਬੋਲੇ ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਜੀ ॥੪॥

ਨ ੧੧੬੬

੦02੦1 €161ਘਪੂ ।4੦॥੧੦॥1€161੦॥0&3।0੦11.੮੦॥॥

ਉਤ

"੯ ੨੮੪ ਵਨ 6 ਦਲ 66 ੧੮0 6੮ ਚ” 6 ੩੦੧ “6੫੫

ਤਾਂ ਏਕ ਬੇਰ ਉਸ ਸਿਖ ਕੈ ਬਰ ਨੂੰ (ਨੰਦ ਸੰਘ ਨ ਬੂਲਾਇਕੇ ਬੋਲੈ ॥ ਭਾਈ ਨੀਂਗਰਾ; ਗੁਰੂ ਜੀ ਭੀ ਸਾਖੀ ਭੇਂਟ ਤੈਨੂੰ ਕਰਦੇ ਹੈਨ, ਤੂੰ ਪ੍ਰੀਤ ਕਰ ਸੁਣ॥ ਅੰ ਤੋਰੀ ਇਿਛਿਆਂ ਹੋਇ ਸੋ ਕਰੀਂ ॥

ਪਹਿਹਲੀ ਸਾਖੀ ਨਿਬਿਰਤੀ ਕੀ,ਤਿਆਗੀ ਕੀ ॥

ਏਕ ਤੁਪੱਸੀ ਬਨ ਮੈਂ ਰਹਿਤਾ ਥਾ; ਤਪ ਕਰਤਾ ਥਾ; ਸੰਤੋਖ ਕਾ ਪ੍ਰਣ ਥਾ ॥ ਕੂਣੀਆ ਅੰਦਰ ਬੈਠਾ ਰਹੇਂ ॥ ਪਾਸ ਹੀ ਨਗਰ ਬਾ ॥ ਨਗਰ ਕੇ ਲੌਕ ਕੋਈ ਨਰ, ਨਾਰੀ ਜੋ ਦੇ ਆਵੈ; ਥੋੜਾ ਅਥਵਾ ਬਹੁਤਾ; ਸੂਵਾਦ ਵ ਕੂਸੂਆਦ; ਦਾਣਾ, ਆਫਾ; ਦੂਧ, ਦਹੀ', ਸਾਗ; ਜੋ ਦੇਵੈ, ਸੋਈ ਦਈ (ਵਹਿਗੁਰੂ) ਕ ਚੀਆਂ ਜਾਨ ਕੈ ਭੂਗਤੈ ਅਰਥਾਤ ਖਾ ਲੈਵੇਂ ॥ ਜੋਗ, ਪ੍ਰਾਣ, ਅਪਾਣ ਕਾ ਸਾਧੈ, ਸਵਾਸੋਂ' ਕੇ ਚੜਹਾਣੇ ਕੀ ਕ੍ਰਿਆ ॥ ਤਾਂ ਮਧ ਤਦ ਉਸ ਸੇ ਅਨਾਹਦ ੍ਰਾਦਸ ਭੇਦ ਕਾ ਸਮਝ ਕੇ ਇਕ ਚਿਤ ਹੋਂ ਗਿਆ ॥ ਤੁਪੱਸੀ ਕ ਨਾਉ' ਸਭ ਨਗਰੀ ਜੁਵਲ/ ਕਹੈ ॥ ਏਕ ਬਾਰ ਸਾਤ ਦਿਨ ਬੀਤੋਂ ਸੈ ਤਪੱਸੀ ਨੂੰ ਅਹਾਰ ਨੂੰ ਅਹਾਰ ਨ ਪਹੁੰਚਿਆ ॥ ਸੂਣ ਨੀਂਗਰਾ, ਤਾਂ ਤਪੱਸੀ ਨੇ ਬਿਚਾਰਿਆ,ਜੋ

ਮੋਰੇ ਉਪਰ ਕਰਤਾਰ ਕੋਪਿਆ ਹੋਗਾ। ਜੋ ਹਥ ਪੈਰ ਦੀਏ ਹੈਨ ਅਤੇਂ ਉਦਮ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ ॥ ਆਪਣੀ ਉਦਰ ਪ੍ਰਮਾਣ (ਖਾਣੇ ਵਾਸਤੇ) ਕੁਛ ਕਰਿਆ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ॥ ਤਾਂਤੋਂ ਅਬ ਇਹ ਕੁਛ ਕਰੀਏਂ ॥

੦02੫1 €161ਘਪੂ ।4੦॥੧੦॥1€161੦॥0&3।0੦11.੮੦/॥

(ਤਕ ਦੇਵਤੇ ਭੀ ਬੈਨੰ ਨੂੰ ਦੇ'ਦੇ ਦੁਖੀ ਹੁੰਦੇ ਹੋਣਗੇ ॥ ਐਸੇ ਬਿਚਾਰ ਕੇਂ ਚਲਣੈਂ ਕੀ ਤਿਆਰੀ ਕਰੀ ॥ ਛਟੀ, ਖਿੰਥਾ, ਡੂੰਬਾ ਕੂਸ਼ਾਸਨ ਅਰਥਾਤ ਕੂਸ਼ਾ ਆਸਨ, ਮਾਲਾ ਲੀਆ; ਕਿਊਂ ਜੋ ਰ੍ਰਹਸਤੀ ਕੇ ਘਰ ਬਾਣੈ ਬਿਨਾ ਜਾਣ' ਨਹੀਂ, ਪਛਾਣ ਪੜਤੀ ਨਹੀਂ ॥ ਗ੍ਰਹਸਤੀ ਨੂੰ ਨਿਰਾਦਰੀ ਕਾਂ ਦੋਖ ਨਹੀਂ ਅਤੇਂ ਸਾਧ ਨੂੰ ਬੜਾ ਪਾਪ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ॥ ਦੋਇ ਵੇਲੋਂ ਭਿਛਿਆ ਨਹੀਂ ਕਰਨੀ ॥ ਬਾਣ' ਨਹੀ ਬਦਲਣਾ ॥ ਜਥਾ ਸ਼ਕਤ ਦੂਧ ਭਿਛਿਆ ਲੈਣੀ ਅਰਥਾਤ ਜੋ ਭਿਛਿਆ ਮਿਲੋ, ਵੁਹ ਦੂਧ ਕੈ ਸਮਾਨ ਹੈ ॥ ਜੈਸੀ ਕੈਸੀ ਦੇਵੇ ਸੋ ਲੈਣੀ ॥ ਚਿਰ ਨਹੀਂ ਠਹਿਰਨਾ, ਅਤੋਂ ਪੱਕੀ ਨਹੀਂ ਲੈਣੀ ਜਾਇ ਕੈ, ਬਾਲਕ,ਤੀਵੀ” ਕ/ ਹਾਥ ਲਗ ਜਾਂਦਾ ਹੈ॥ ਜੋਹੜੀ ਪੱਕੀ ਜਿਸ ਕਿਸੇ ਦੀ ਖਾਇ ਲੈਦੋਂ ਹਨ, ਸੋ ਸਿਖ ਸਾਧ ਨਹੀਂ ॥ ਕਿ -ਦੌਹਰਾਂ- ਜਾਂ ਕੀ ਰਹਤ ਨ ਜਾਣੀਏ,ਗੁਰ ਮੰੜ੍ਰ ਨਹਿ ਰੀਤ ॥ ਤਾਂ ਕਾਂ ਭੋਜਨ ਖਾਇਕੇ, ਬਿਛੜੋਂ ਹਰਿ ਕੀ ਪ੍ਰੀਤ ॥ ਭਾਈ ਨੀ'ਗਰਾ-ਐਸੀ ਬਾਤ ਬਿਚਾਰ ਕੈ, ਤੁੱਪਸੀ ਗਇਆ ਬਜਾਰ ॥ ਨਗਰ ਬੀਚ ਇਕ ਸ਼ਾਹੇ ਘਰ; ਬਡੋ ਜੱਗ ਕਾਂ ਸਾਰ॥ _. ਲੌਰੋ ਕੀ ਭੀੜ ਹੋ ਰਹੀ,ਸਭਨਾ ਨੂੰ ਪਕੜ ਕੈ ਬੌਠਾਇ ਕਰਿ ਜਵਾਵੈ ਖੁਲਾਵੇਂ' _॥ ਤਪੱਸੀ ਭੀ ਜਾਇਕੈ ਖੜਾ ਹੋ ਰਹਿਆ ॥ ਏਸ ਨੂੰ ਕਿਸੇ ਭੀ ਨਹੀਂ ਪੁਛਿਆ ਅਤੇ ਨਾਹਿ ਬੈਠ= ਇਆ; ਨਾਂ ਭੋਜਨ ਦੀਆ ॥ਆਪਣਾ ਪ੍ਰਣ ਕਰਿ ਕਿਨਾਰੇ ਖਲਾ

0੦0੦1 €161ਘਪੂ ।4੦॥੧੦॥1€161੦॥0&3।0੦11.੮੦॥॥

(੩੩)

ਹੋ ਰਹਿਆ ॥ ਜਾਂ ਰਾਤ ਹੋ ਗਈ; ਤਾਂ ਲੋਗ ਸਭ ਚਲੋ ਗਏ ॥ ਤਪੱਸੀ ਆਪਨੀ ਕੂਣੀਆ ਅੰਦਰ ਜਾਇ ਬੈਠਾ ॥

ਜਦ ਅਧੀ ਰਾਤ ਹੂਈ, ਤਾਂ ਦੇਵਤਾ ਕੇ ਦੂਤ ਦੋਇ ਮਸਾਲਾਂ ਹਾਥ ਮੈ ਜਲਦੀਆਂ, ਤਪੱਸੀ ਨੂੰ ਆਇਕੇ ਬੁਲਾਇਆ। ਹੇ ਤਪੱਸੀ ਉਠ, ਹਮ ਦੇਵਤਾ ਕੋ ਭੇਜੋ ਆਏ ਹੈ' ॥ ਜੋ ਮਹਾਰਾਜ ਕੀ ਆਗਿਆ ਏਹ ਹੈ, ਜੋ ਉਸ ਨਗਰੀ ਵਾਲੇ ਸ਼ਾਹ ਕਾ ਘਰ ਜਲਾਇ ਆਵੋ,ਜੋ ਮੋਰਾ ਤਪੱਸੀ ਭੂਖਾ ਰੀਤਾ ਹੀ, (ਖਾਲੀ) ਮੁੜ ਆਇਆ ਹੈ ॥ ਬਾਣੇ ਕਾ ਭੀ ਆਦਰ ਨਾ ਕੀਆਂ ॥ ਉਹ ਬਡਾ ਪਾਪੀ ਹੈ॥ ਤਾਂਤੇਂ ਤੇਰੀ ਸਹਾਇਤਾ _ਕਗੀਹੰਰੈ ॥ ਆਗੇ ਹੋਇ ਚਲ ॥ ਘਰ ਚਲ ਦਿਖਾਇ ॥ ਤਾਂ ਤਪੱਸੀ ਉਠ ਕਰਿ ਨਾਲ ਹੋ ਲੀਆ ਅਰ ਕਹਾ; ਮੈਰੇ ਕੌ ਭੀ_ ਏਕ ਮਸਾਲ ਦੇਵੋ ॥ ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਏਕ ਮਸਾਲ ਦਈ ॥ ਲੈ ਕਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਜਲਾਵਣੇ ਲਾਗਾ ॥ ਤਾਂ ਉਹ ਭਾਗੇ ॥ ਤਪੱਸੀ ਬੋਲਿਆ, ਉਹ ਸ਼ਾਹ ਦਾ ਤਾਂ ਸਭ ਕਾ ਮੈਰੋ ਸਾਥ ਵੈਰ ਬਾ ॥ ਐਸੀ ਅਨੀਤ ॥ ਜਾਂ ਅੰਤ੍ਰਜਾਮੀ ਵਿਸ਼ਨ ਪ੍ਰੌਰਦਾ, ਉਸ ਕੇ ਕਿਆ ਵਸ ਹੈ ॥

ਸਭ ਜਗਤ ਕਾ ਕਰਤਾ ਹੋਇ ਕੈ ਕਰਦਾ, ਕਰਾਵੇਦਾ ਆਪ ਜਗਨ ਨਾਥ ਹੈ ॥ ਹਮ ਸਭ ਵਿਸ਼ਨ ਕੀ ਮਾਇਆ ਕੇ ਅਧੀਨ ਹਾਂ । ਹਮਾਰੀ ਬੈਦਨਾ ਹੈ ॥ ਐਸੀ ਫੋਰ ਨਹੀ ਕਰਨੀ॥

ਤਾਂ ਗੂਰੂ ਜੀ ਕਹਿਆ, ਨੀਗਰਾ, ਇਹ ਤੂਕ ਕਹੀ ਹੈ, ਸਮਝ ਗੁਰਮੁਖਾ, “ਕਿਆ ਕਰੈ ਵਿਚਾਰਾਂ ਜੰਤ ਜਾਂ ਆਪ ਭੁਲਾ ਇਆ” ॥ ਸੂਣ ਭਾਈ, ਜੇ ਤੂੰ ਤਪੱਸੀ ਤਿਆਗੀ ਹੋਣਾ ਹੈ; ਤਾਂ ਐਸਾ ਹੋਈਂ॥ ਜੋ ਰਿਸੇਂ ਕਾ ਅਵਗੂਣ ਨ ਚਿਤਵੀਂ ॥ ਸੁਣ ਕਰ ਉਹ ਦੇਵ ਦੂਤ ਮਥਾ ਟੈਂਕ ਕੈ ਵਿੰਦਆ ਹੋਇ ਕਰ ਮਹਾਰਾਜ

੦02੫1 €161ਘਪੂ ।4੦॥੧੦॥1€161੦॥0&3।0੦11.੮੦/॥

ਕਰ ਆਪਨੇ ਲੋਕ ਕਉ ਮੰਗਵਾਇ ਲੀਤਾ ॥ਸਾਖੀ ਪੂਰੀ ਹੋਈ॥ ਬੋਲੋ ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਜੀ ਸਤਿ ॥ ੫॥

(ਦਲ

੨

ਪਰਦੇ € ੦6੮ 0 _ਕ੨= ਚੇ ਅਨ ਕਰ” ਦੀ -ਨ੭੦ 4, ਪੰ, ਖਲ 6 ਕਾ” ਦਾ ਪਰਲ

ਮੂਲ -ਨਕ ਨਥ, ਖਸ਼ਮ ਹਥ, ਕਿਰਤਿ ਧਕੇ ਦੇਇ ॥ ਜਹਾ ਦਾਣਾ, ਤਹਾਂ ਖਾਣਾ ,ਨਾਨਕਾ ਸਚ ਹੋਇ ॥ ਅਰਥ--ਨਾਕ ਸੈਂ ਕੀਏ ਹੂਏ ਕਰਮੋਂ ਕੀ ਨਕੈਲ ਪੜੀ ਹੂਈ.ਹੈ; ਜਿਸ ਕੀ ਡੋਰੀ ਅਕਾਲ ਪੂਰਖ ਕੇਂ ਹਾਥ ਸੈਂ ਹੈ ਅਤੋਂ ਫੇਂਕੇ ਹੋਏ ਕਰਮ ਪੀਛੁਂ ਮੈ ਧੈੱਗ ਲਗਾਈ ਜਾੜੋ ਹੈਂ ॥ ਜਹਾਂਕਾ ਆਬੋਦਾਨਾ ਅਰ ਕਰਮੋੱ ਕਾ ਸਿਲਸਲਾਹੌਗਾ, ਵਾਂ ਰੀ ਅਵਸ਼ ਜਾਨਾ ਪੜੋਗਾ ॥ ਸਤਿਗੁਰੂ ਨਾਨਕ _ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਕਾਂ ਐਸਾ ਹੀ ਫਰਮਾਨ ਹੈ ॥ ਇਹ ਬਚਨ ` ਸਚ ਸਮਬਨੈ ਚਾਹੀਏ ॥ ਮੂਲ -ਭਾਣਾ ਮੰਨੇ, ਹੁਕਮ ਰਜਾਇ ॥ ਰਿ ਮਾਥੇ ਪਰ ਧਰੋਂ, ਰਜ਼ਾ ਵਾਲੋ ਅਰਥਾਤ ਮਹਾਰਾਜ ਕੀ ਐਸੀ ਹੀ ਨੌਤ ਹੈ ॥ ਮਰਜ਼ੀ, ਭਾਣਾ, ਹੁਕਮ ਤੀਨੋਂ ਏਕ ਹੀ ਹੈਂ ਰਾਜ਼ੀ ਬਰ ਰਜ਼ਾ ਹੋ;

੦02੦1 €161ਘਪੂ ।4੦॥੧੦॥1€161੦॥0&3।0੦11.੮੦/॥

ਆਪ ਸਭ ਵਿਚ ਪਰੀ ਪੂਰਨ ਹੈਸੁਣ ਭਾਈ ਸਿਖਾ,ਗੁਰੂ

ਜੀ ਫੇਰ ਬਚਨ ਕਹਿਆ ॥। ਜੋ ਗ੍ਰਿਸਤੀ ਹੋਈਐ ਤਾਂ

ਐਸਾ ਹੋਣਾ:-

ਏਕ ਬਨ ਮੈਂ ਇਕ ਬ੍ਰਿ ਗਾਹੜੀ ਛਾਉੱ' ਵਲਾ ਖੜਾ ਸੀ ਉਸ ਉਪਰਿ ਕਪੌਂਤ, ਕਪੌਤਨੀ ਅਰਥਾਤ ਕਬੂਤਰ ਅਤੇ ਕਬੂਤਰੀ ਬਾਲ ਬਚੇ ਵਾਲੋਂ ਆਲਣਾ ਬੰਧ ਕਰਿ ਰਹਿਤੋਂ ਥੇ ॥ ਏਕ ਬੇਰ ਬੜੀ ਲਗੀ ॥ ਸੋ ਏਕ ਪੁਰਖ, ਜਾਲੀ ਹਾਥ; ਜਾਨ- ਵਰ ਮਾਰਨੇ ਵਾਲਾ ਆਇਆ ॥ ਬਨ ਜੌਗਲ ਭਉ'ਦਾ ਭਉ'ਦਾ ਖਾਲੀ ਹੀ; ਮਾਰਿਆ ਮੀਂਹ; ਆਂਧੀ ਕਾ; ਸੀਤ ਕਰਕੈ ਕੈਬਦਾ ਉਸ ਬ੍ਰਿਛ ਤਲੇਂ ਆਇ ਬੈਠਾ ॥ ਰਾਤ ਪੈਂ ਗਈ; ਰਾਹ ਭੂਲ

੦02੫1 €161ਘਪੂ ।4੦॥੧੦॥1€161੦॥0&3।0੦11.੮੦॥॥

(੩੬) ਗਇਆ; ਬੋਲ ਨਿਕਸੇ ਨਾਹੀ ॥ ਭੂਖ, ਉਦਾਸ, ਭੈ ਕਾ ਮਾਰਿਆ ਸੰਨ ਹੋਇ ਬੈਠਾ ॥ਤਾਂ

ਗ੍ਰਿਹਸਥੀ ਜਾਨਵਰ, ਇਹ ਮਾਨੂਖ _ਅੰਭਿਆਗੜਿ, ਹਮਾਰੇ ਘਰਿ ਆਇ ਬੈਠਾ ਹੈ ॥ ਗ੍ਰਿਹਸਤੀ ਦਾ ਧਰਮ ਹੈ, ਆਇਆ, ਖਾਣੋ; ਪੀਣੋਂ ਕੀ, ਬਿਸ੍ਰਾਮ ਕੀ ਖ਼ਬਰ ਲੈਣੀ ਸੌ ਹਮ ਪੰਛੀ ਹਾਂ, ਹਮਾਰੇ ਹਾਥਿ ਤੋ ਹਹਿ ਨਹੀ ॥ ਬਿਧਾਤਾ ਨੋ ਚੁੰਚ ਦਈ ਹੈ॥ ਤਾਂ ਸੂਲ ਸੁਖਦਾਇਣੀ ਇਹਦੀ ਖਬਰ ਖਾਣੈਂ ਕੀ ਕਰਿਆ ਚਾਹੀਏ ।! ਪਹਿਲੋਂ ਸੀਤ ਤੋਂ ਬਚਾਈਏ ॥ ਉਦਮ ਤੋਂ ਲਛਮੀ ਮਿਲੈ) ਜਿਉ ਪੀਥੋ ਮਹ ਪਉਣ ॥ ਜਿਉ